Marzyciel recenzja

Marzyciel to książka autorstwa znanego w całej Polsce Władysława Reymonta. Pierwotnie wydana w 1908 roku, w 2021 (a więc 113 lat później!) doczekała się kolejnego wydania, tym razem nakładem wydawnictwa MG.

Reymont znany jest m. in. dzięki powieści Chłopi, pierwotnie publikowanej w odcinkach w Tygodniku Ilustrowanym, a obecnie od wielu lat wchodzącej w skład kanonu lektur szkolnych. Nic więc dziwnego, że Marzyciel swoim klimatem, stylem prowadzenia narracji i używanym językiem przypomina właśnie lektury czytywane przez uczniów dawnych gimnazjów i szkół średnich.

Historia rozgrywa się na stacji kolejowej, a poznajemy ją z perspektywy Józia — mężczyzny, który zarabia na życie sprzedając bilety na różne kursy pociągiem. Józio to kawaler, do którego zaleca się wiele kobiet (m. in. Frania, która również jest niezamężna oraz Zofia, będąca żoną przełożonego). Ich zaloty mu pochlebiają, jednak w późniejszych fazach tekstu irytują i męczą. Mężczyzna bowiem w życiu pragnie czegoś zupełnie innego — chce podróżować.

Józef zna doskonale wiele ciekawostek na temat różnych państw i ich stolic, często raczy znajomych historyjkami, które przeżył za granicą. Czy możemy wierzyć, że są to opowieści prawdziwe? Sposób ich przedstawienia pozostawia pewne wątpliwości, zupełnie jakby były tylko marzeniem, w którego spełnienie ktoś gorąco wierzy.

Marzyciel to książka pisana starym językiem i ustawiona w dawnych realiach. Główny wątek przyziemnego życia przeplatającego się z marzeniem o dalekich podróżach jest ciekawy, jednak do lektury zniechęcało mnie co innego. W tekście pojawiały się dwuznaczne teksty w kierunku kobiet (m. in. Marychny, pracującej w barze, której klientela bardzo ekscytowała się ilekroć w skutek danej sytuacji widziała jak odpinają jej się guziczki od gorsu) oraz ordynarne przedstawienie Żydów jako złodziei, ludzi „o brudnych rękach”. W czasach współczesnych pisarzowi przedstawianie scen powieści w ten sposób było normalne, jednak współcześnie odchodzi się od takiej bezpośredniości i generalizowania. Gdyby nie dwa przedstawione wyżej motywy poboczne, to oceniłabym całość o wiele wyżej.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl