Wakacje od życia recenzja

Wybrałam się w sentymentalną podróż w lata 90, przechadzałam się wśród elementów kultury, które z dzieciństwa pamiętam jak przez mgłę. W podróż wybrała się też Nowa - bohaterka książki. Ona podróżowała w głąb siebie. Na początku książki nie polubiłam Nowej, jakaś taka była nijaka, niby miała jakieś studia, ale nie do końca ją to interesowało, nie wiedziała co chce robić, niby miała jakieś wartości, ale nie była ich pewna. A co gorsza we wszystkim słuchała swojej idealnej koleżanki B. (jak się potem okazało wcale nie takiej idealnej). Zagnieździła się w wygodnym gniazdku polonijnej dzielnicy i bałam się, że już taka zostanie. Na szczęście nie została. Jej nowa praca, nowi ludzie, w końcu nowa miłość sprawiły, że Nowa zaczyna się zmieniać, pokazuje pazurki i chyba sama jest tym zaskoczona. I tu naprawdę oklaski dla autorki, która świetnie opisała jak z tej bezładnej masy zaczynają wyłaniać się kształty charakteru naprawdę ciekawej osoby. I już naprawdę przestałam się zastanawiać, dlaczego James zakochał się właśnie w niej, a nie w o wiele ładniejszej B. Bo B. nie da się odkrywać przez 432 strony powieści, a Nową się da i jest to całkiem interesująca podróż.