Podwójna cisza recenzja

"Podwójna cisza" to kolejny kryminał z przygodami komisarza Andersa Knutasa i dziennikarza Johana Berga. Ta opowieść stanowi gratkę dla kinomanów, a w szczególności dla wielbicieli twórczości Ingmara Bergmana - jego twórczość i życie stanowią tło wydarzeń.

Tym razem na wyspę Faro przyjeżdżają 3 małżeństwa, które przyjaźnią się i mieszkają niedaleko siebie na osiedlu Terra Nova w Visby. Przybywają tutaj, aby wziąć udział w festiwalu poświęconemu Ingmarowi Bergmanowi, który swoje ostatnie lata życia spędził na wyspie. Turyści nie mogą jednak znaleźć jego domu, gdyż mieszkańcy wyspy utrzymują to w tajemnicy.
Paczka przyjaciół razem spędza czas dobrze się bawiąc. Stina odłącza się od przyjaciół i wyrusza na wycieczkę rowerową, podczas której odnajduje tajemniczy dom Bergmana. Jednak nie powraca ze swojej wyprawy, jej mąż dostaje wiadomość, że została wezwana do pracy. Następnego dnia znika Sam.... Przy pomocy policji zostaje odnaleziony, a właściwie jego zwłoki.... i tutaj włącza się do sprawy komisarz Knutas i jego zastępca, Karin. Komisarz nie wie jak ma się zachować w stosunku do swojej zastępczyni i przyjaciółki, kiedy okazuje się, że go okłamała i pomogła uciec morderczyni ( szczegóły w "Słodkim lecie" - polecam).
Jak potoczy się śledztwo? Co łączy morderstwo ze zniknięciem Stiny? Czy na pewno została wezwana do pracy? Pytań jest wiele, a odpowiedzi na nie szuka komisarz Knutas !

Podoba mi się forma, w jakiej napisana jest książka. Najpierw idzie po woli i czyta się jak niezłą powieść obyczajową, a dopiero po przeczytaniu 1/3 książki wchodzi wątek kryminalny i akcja nabiera tempa.
Historia jest jednak ciekawie napisana, jasnym i prostym językiem, wzbogacona wątkiem twórczości Ingmara Bergmana - czyta się ją szybko i z dużą przyjemnością. Ciekawie skonstruowany wątek kryminalny zaskakuje, a sylwetki bohaterów ubarwiają opowieść.

"Podwójna cisza" to połączenie dobrej powieści obyczajowej z kryminałem. Zapewnia relaks, ciekawi i intryguje. Bardzo specyficzna okładka przyciąga wzrok, a ładne wydanie sprawia, że z przyjemnością bierze się ją do rąk. Uwaga - radzę najpierw przeczytać "Słodkie Lato", gdyż w tej części autorka odkrywa sporo szczegółów z tej książki .
Lubię styl pisania Mari Jungsted, jest bardzo specyficzny i odbiega od tradycyjnych kryminałów. Z przyjemnością sięgnę po nieprzeczytane jeszcze części z przygodami sympatycznego komisarza :)