Telepata recenzja

Adrian Kosycki podjął się napisania książki, która niekoniecznie musiała przypaść do gustu czytelnikom. Kryminał, w którym poruszony jest temat telepatii, czy hipnozy jest bardzo ryzykowny, bowiem wiele osób sceptycznie podchodzi do zdolności ludzi z paranormalnymi umiejętnościami.

Z placu zabaw znika mała dziewczynka. Ojciec spuścił ją z oka, dosłownie na chwilę. Natychmiast zostaje powiadomiona policja, która bardzo poważnie podchodzi do swojego zadania. Wiktoria Wyka, która zajmuje się sprawą chwyta się każdej możliwości. Prosi o pomoc Michała Pakulskiego, telepatę, który po ostatniej porażce jest wyśmiewany zarówno przez media, jak i służby mundurowe. Autor bardzo dużo czasu poświęcił, przedstawiając tę postać. Dokonał pełnej prezentacji, nie zanudzając przy tym, czytelnika. Podważa się jego przydatność w śledztwie i podsyca nieufność. A tymczasem główny bohater mówi „Moje umiejętności to nie usługa, którą włączam i wyłączam pstryknięciem palca. To ciężki chleb. To trauma, z którą trzeba żyć. To szarpanina między dwoma światami”. „Te wszystkie dzieciaki przychodziły do mnie. Przychodziły nocą. Martwe. Niektóre chowały się w kącie, inne stawały nad łóżkiem. I szeptały. Szeptały o tym, jak umarły.”.

Aby móc wyśledzić szaleńca porywającego dzieci trzeba cofnąć się w czasie. Okazuje się, że takich zaginięć, w ciągu wielu lat, było wiele. Policjanci, korzystając z pomocy Michała, dopatrują się pewnych podobieństw i typują sprawcę. Często tak bywa, że przeszłość rzutuje na bieżące wydarzenia. Dopiero wtedy, gdy poznamy tajemnice sprzed lat możemy zrozumieć, to, co dzieje się w teraźniejszości. Czy to jest zemsta, czy chęć wymierzenia kary w imię sprawiedliwości. „Zło istnieje w każdym z nas, jest na wyciągnięcie ręki i kiełkuje, kiedy na to pozwalamy”.

Powieść porusza tematy, które zawsze wzbudzają ogromne emocje. W końcu nic tak nie rusza, jak krzywda dziecka. Dodatkowo bardzo dobre przygotowanie autora i rzetelne podejście do tematu. To są główne atuty tej książki. To, co mi przeszkadzało, to zbyt duże nagromadzenie postaci. Był moment, że trochę się pogubiłam.

Powieść zdecydowanie polecam i liczę na kontynuację.