Recenzja książki Zgodnie z prawdą

W powieściach Danuty Awolusi jest coś takiego, że gdy zacznie się je czytać, nie da się ich odłożyć aż do końca. Życie pisze najlepsze scenariusze, to prawda stara jak świat, a autorka potrafi czerpać z tego życia pomysły pełnymi garściami i przenosić czytelnika w fikcyjny świat swoich bohaterów.

Nie da się zjeść ciastka i je mieć, wie o tym doskonale główna bohaterka Patrycja, wielbicielka słodyczy. Wie, że na kłamstwie nie zbuduje solidnego związku, który przetrwałby na dłuższą metę, ale mimo to rozpoczyna wspólne życie z nowym partnerem właśnie od oszustwa i zatajenia prawdy. Nie jest w tym sama, bo Miłosz, także nie jest z nią szczery. Im dalej, tym trudniej im się przyznać do faktu, że wzajemnie się okłamali. Zadają sobie tym krzywdę każdego dnia, wykańczają się własnym poczuciem winy i strachem, że zostaną zdemaskowani.

Na dłuższą metę takie balansowanie na linie w oczekiwaniu na katastrofę, nie może się udać. Oboje popełnili błędy ze strachu, egoizmu i z lęku przed porzuceniem. Zależało im na bezpiecznym układzie, ale nie przewidzieli, że mogą zniszczyć, to, co najważniejsze pomiędzy partnerami. Zaufanie i miłość.

Patrycja, żywiołowa babka z charakterem, pragnąca spełniać swoje marzenia zaliczyła już jeden nieudany związek, Miłosz, spokojny i zamknięty w sobie zwiedził cały świat, teraz pragnie już tylko stabilizacji i marzy o założeniu rodziny. Kochają się i wspierają w swoich działaniach i na pozór tworzą parę idealną. Jest jeszcze były mąż Patrycji Krzysiek, który, mimo że ma już nową rodzinę nie daje kobiecie spokoju.

Małżeństwo Patrycji i Krzyśka było burzliwe, z burzami i piorunami, oboje żyli, bawiąc się i imprezując, natomiast z Miłoszem stworzyła związek solidny i stabilny pełen spokoju i miłości, a pojawienie się dziecka wydaje się być dopełnieniem ich szczęścia. Kobieta chwilami jest rozdarta pomiędzy uczuciami do obecnego partnera a tęsknotą za byłym mężem. Ceni sobie ten spokój i stabilizację, bo wie, że w każdym momencie może liczyć na wsparcie i pomoc Miłosza, ale jednak chwilami brakuje jej odrobiny szaleństwa i spontaniczności, jakie miała w poprzednim związku. Historia Patrycji przypomina mi trochę piosenkę Piotra Loretza – Ja już tamtej nie pamiętam, która opowiada o mężczyźnie w szczęśliwym związku z dobrą i łagodną kobietą, a tęskniącym za tą złą i szaloną.

Wspaniale przedstawiona ogromna miłość rodziców do dziecka, zwłaszcza Miłosza, który zrobiłby dla córki dosłownie wszystko. To wzór ojca do naśladowania, jego miłość do Klary jest cierpliwa, wyrozumiała i bezwarunkowa. Krzysztof, natomiast nagle postanowił ustatkować się, zmienić swoje życie i stać się prawdziwym ojcem dla swego dziecka. Trójka bohaterów nie stworzy patchworkowej rodziny, ale postanowi w spokojny i rozsądny sposób dojść do porozumienia w imię dobra dziecka, pozostawiając swoje ambicje i urazy na boku. Podjęli trudne decyzje, ale potrafili poświęcić się, by dziecko i oni sami zyskali szczęście.

Danuta Awolusi ma wspaniały styl pisania, w którym trudno się nie zakochać. Styl, który niezmiernie mnie zachwyca. Autorka nie sili się na proste i zgrane rozwiązania, potrafi stworzyć niebanalne historie, inspirując się życiem i perypetiami zwykłych ludzi. Ta powieść tylko z pozoru wydaje się banalna, bo jest niesamowita, wciągająca i pełna niespodziewanych zwrotów akcji. Pani Danusia porusza trudne tematy, ale nie moralizuje, nie poucza, pozostawiając ocenę postaw bohaterów, czytelnikowi. Nie ma sytuacji bez wyjścia, każdy kryzys można zażegnać. Historie, które wydają się w nieodwracalny sposób tragiczne czy rozpaczliwe mogą mieć szczęśliwy finał. Możliwe jest, nawet w skrajnie trudnych sytuacjach, doświadczenia radości i odwrócenia losu, by ostatecznie wygrać swoje życie. Najważniejsze to żyć w zgodzie ze sobą, wymykać się schematom i walczyć o swoje.

Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa Prószyński i S-ka