Save me recenzja

Przez długi czas, począwszy od pierwszych stron książki, zastnawiałam się, do jakiej kategorii powinnam przypisać "Save me". Osadzenie fabuły w szkole średniej i oddanie głosu głównym bohaterom- nastolatkom właśnie, sugerowałoby literaturę typowo młodzieżową. Nie chce tutaj zabrzmieć jak oderwana od rzeczywistości ciocia z ubiegłoego wieku, ale nieustanne skupianie się głównej bohaterki- Ruby- na reakcja fizjologicznych jej ciała na bliskość Jamesa przekonało mnie jednocześnie, że żadnej ze znajomych mi nastolatek książki bym nie poleciła. Może jestem naiwna i myślę życzeniowo, jednak jestem przekonana, że książki młodzieżowe mogą i powinny dotykać innych problemów, niż "przyspieszone bicie serca" i "nie wiem co cię ze mną dzieje" w odpowiedzi na widok przystojnego przedstawiciela płci przeciwnej. Skoro nie dla młodzieży, to może jako romans? Tutaj też doszłam do wniosku, że nie mogę z czystym sumieniem zrecenzować książki Mony Kasten jako romansu. Całość jest po prostu zbyt prosta, naiwna, momentami dziecinna- i nie uważam, że to coś złego, biorąc pod uwagę czas i miejsce akcji oraz głównych bohaterów. W sukurs przyszła mi nowopowstała w li teraturze kategoria: young adult. Książki dla młodych odbiorców, którzy nie mają ochoty na ciężkie pozycje typu "Duma i uprzedzenie" i z chęcią odpłyną wyobraźnią w kierunku lekkich, niejednokrotnie przewidywalnych ale odprężających propozycji.

Książka pisana jest lekkim, przystępnym językiem. Z całą pewnością dzięki temu czyta się szybko i przyjemnie. Podoba mi się, że autorka oparła się pokusie wplatania w dialogi nadmiernej ilości wuglaryzmów celem "umłodzieżowienia" języka. Jest to błąd, który w mojej opinii popełnia wielu autorów piszących książki "okołomłodzieżowe". 

Kontrukcja psychologiczna bohaterów jest szalenie prosta. Już sam zamysł fabuły- pilna uczennica z biednego domu i arogancki dziedzic fortuny rodziców- zapowiada nam z jakim rodzajem opowieści mamy do czynienia. Tak jak w wielu dotychczasowych propozycjach tego typu, tak i tutaj trudno z wielkie zakoczenie. Grzeczna dziewczynka pozostaje grzeczną dziewczynką, arogancki chłopak odkrywa swoje drugie, skrywane przed światem, wrażliwe oblicze. W tle rodzi się wielkie uczucie skazane przez otaczający ich świat i realia na niepowodzenie. Nieco drażniły mnie motywacje bohaterów, często naciągane i nieutentyczne. Wszystkie relacje międzyludzkie, poza wątkiem głównym, wydają się być nieco rozmyte, nijakie. Brakuje głębi, brakuje relacji, brakuje autentyczności. 

Książka nie jest zła. Przeczytałam ją na lotnicku oczekując na samolot, prawie jednym tchem- co jednak innego miałam do zrobienia, skoro i tak czekałam na lot? Gdybym miała komuś z młodych czytelników, szukających pomysłu na lekką jesienną lekturę coś polecić, to nie jest to z pewnością zły wybór. Uważam jednak, że mnóstwo lepszych, bardziej wartościowych i umiejętniej skontruowanych książek można znaleźć w każdej lokalnej bibliotece.