How To Make Friends With the Dark recenzja

To było moje pierwsze spotkanie z piórem Kathleen Glasgow. Nie wiedziałam czego się spodziewać, ale patrząc na poszarpane brzegi ciemnych liter układających się w tajemniczy tytuł na tle rozbitego szkła, liczyłam na historię zanurzoną w gęstym mroku i oprószoną odrobiną grozy. Czy ten mrok otrzymałam? Owszem. Tylko w nieco innym wydaniu niż się spodziewałam. Nie sądziłam, że ta historia będzie tak bardzo poruszająca i tak boleśnie prawdziwa.

„How to Make Friends with the Dark” to opowieść o nastoletniej Tiger, która nagle traci swoją matkę i jej całe życie wywraca się do góry nogami. Pogrążona w żałobie dziewczyna uczy się żyć w towarzystwie mroku. Przeżywa, wylewa łzy, złości się i odlicza minuty, od kiedy już nie jest ze swoją mamą. Nie może pogodzić się ze stratą, a samotność wypełnia każdy zakamarek jej duszy. Nawet wtedy, gdy ma wokół siebie przyjaciół, którzy chcą jej pomóc.

Nikt nie jest na to gotowy. Nie ma żadnego schematu, żadnego uniwersalnego rozwiązania i żadnego cudownego leku, który uzdrowiłby rozdarte z żalu serce. Radzenie sobie ze stratą bliskiej osoby jest jak poruszanie się we mgle, która gęstnieje z każdym kolejnym krokiem. Kathleen Glasgow w swojej powieści odsłoniła trudne do opisania emocje towarzyszące stracie. Przejmująco opisała roztrzaskane życie i bezkresną samotność, która pojawia się nawet wtedy, gdy ktoś wyciąga pomocną dłoń.

“How to Make Friends with the Dark” uderza w czułe punkty, otula smutkiem i przygniata żalem. To opowieść pełna bólu i przygnębienia, ale oprócz mroku, skrywa również światło niosące nadzieję. Bo także we mgle można nauczyć się poruszać, a z pomocą bliskich to nawet i biegać. Nie jest to lekka lektura, ale warto się z tym ciężarem zmierzyć. Szczególnie, jeśli sami utknęliśmy w mroku.