Bezcenny recenzja

Do pisania tej recenzji zasiadam z pewną obawą, gdyż wcześniej nie przeczytałam żadnej opinii o "Bezcennym" Zygmunta Miłoszewskiego i jest to bardzo subiektywna ocena. Jest to również moje pierwsze spotkanie z Miłoszewskim, o którym wiem jedynie, że jest popularnym autorem kryminałów. Nastawiłam się na porządny kryminał, a dostałam...

Na pewno się nie zawiodłam. Czytałam z zainteresowaniem, lekkim zdziwieniem, żeby od około trzysetnej strony nabrać przekonania, że czytam komedię sensacyjno-kryminalną. Napomknięcie o Indianie Jones tylko mnie w tym utwierdziło i postawiło pytanie, kto z czwórki - Zofia, Lisa, Anatol i Karol - jest niczym archeolog wykreowany przez George;a Lucasa. Odpowiedź dostajemy na końcu powieści, ja jednak obstawiałam inną osobę niż wskazał autor.

Temat książki - poszukiwanie zaginionego w czasie II wojny światowej dzieła sztuki, czyli szukanie skarbu po całym świecie, jest niezwykle chwytliwy. Błyskotliwe dialogi, szybkie tempo akcji, błyskawiczne przemieszczanie się bohaterów (oj tak, pojawiała się w głowie mapka z czerwoną linią znaczoną przez samolot), brawurowe ucieczki, sprytne i czasem zwariowane rozwiązania, szpiedzy, tajemnice i miłość. Myślę, że autor jest zwolennikiem filmowej serii o Indianie Jonesie i pisząc "Bezcennego" spełnił jakieś swoje marzenie. Przy okazji daje nam ogromną dawkę humoru - słownego i sytuacyjnego. Przez cały czas czytania byłam niezwykle ucieszona. Warte uwagi są świetne opisy, które działają na wyobraźnię i dzięki nim wcale nie czekałam jak to się skończy, bo czekałam na kolejny opis sytuacji i miejsca.

W książce podobało mi się połączenie wyobraźni autora z realną problematyką zrabowanych w czasie II wojny światowej dzieł sztuki, opisaną bardzo ciekawie, skłaniającą do zainteresowania się tą tematyką.

Plusem dla mnie jest również umieszczenie części akcji na Kalatówkach, w tamtejszym hotelu. Znam dobrze to miejsce i tym łatwiej było mi zwizualizować sobie w głowie dziejące się tam wydarzenia.

"Bezcenny" to niezwykle przyjemna lektura, mimo że padają strzały, są zabici i ranni, ale tak jak w "Indianie Jones", tak i tutaj wciąż pamiętałam, że to komedia. Może mylę się w swojej recenzji, może nie takie uczucia autor zamierzał obudzić w czytelnikach, ale ja jestem bardzo zadowolona po tej lekturze. Była dla mnie przyjemnością i dobrą zabawą.

Na koniec myśl, która pojawiła się, gdzieś pomiędzy stronami: były wojskowy, urzędniczka z ministerstwa, gość z ferrari, złodziejka ze Szwecji i tylko harcerzy brakuje. Brakuje też uśmiechu Młodzieńca, który jest cichym bohaterem "Bezcennego".