Aptekarz recenzja

Był sobie kiedyś serial ,,Zaklinaczka duchów”, o którym przypomniał mi właśnie opis tej książki. Nie mam pojęcia, czy to zabieg celowy, czy jedynie zbieg okoliczności, ale niewątpliwie była to jedna z pierwszych rzeczy, które zwróciły moją uwagę i w jakimś stopniu mnie zaintrygowały.

Nie przepadam za książkami, których akcja rozgrywa się na naszym rodzinnym podwórku, dlatego podchodzę do tego typu pozycji sceptycznie. Paradoksalnie nie potrafię wczuć się w to, co mamy blisko, na wyciągnięcie ręki. I tym razem nie urzekło mnie urokliwe miasteczko znad morza, ale to przecież zaledwie kropla w morzu wartych poruszenia aspektów, szczególnie że opisów okolicy nie było tak straszliwie dużo. W tej historii wyszło to na plus.

Iwona Bogusz bardzo zgrabnie jak na debiut porusza się między kryminałem a powieścią obyczajową z niewielką domieszką czegoś fantastycznego. Choć nie było tutaj drastycznych opisów zbrodni, to jednak zagadka sama w sobie zrobiła na mnie wrażenie, tak samo zresztą jak jej rozwiązanie, które mocno rozjechało się z moimi założeniami. Albo słaby ze mnie detektyw, albo z pani Bogusz dobra autorka.

Choć początek czytało mi się ciężko, to jednak z czasem przyzwyczaiłam się nie tylko do stylu autorki, ale przede wszystkim do stworzonego przez nią klimatu. Główny bohater kojarzył mi się z poczciwym staruszkiem, który ma w sobie najwięcej odwagi ze wszystkich, by przeciwstawić się czającemu się na każdym kroku złu.

Powieść ciekawa, przyjemna, zdecydowanie nieco inna niż te dotychczasowe, z którymi miałam okazję się spotkać. Nie pochłonęłam jej na raz, nie wiem, czy do niej wrócę, ale na pewno nie żałuję spędzonego nad nią czasu. Trudne relacje w rodzinie, skomplikowana przeszłość, wychodzące na światło dzienne tajemnice, dramaty rozgrywające się za zamkniętymi drzwiami uroczego miasteczka – mieszanka, która wciąga czytelnika, ale jednocześnie zmusza do refleksji nad tym, co dzieje się w naszej najbliższej okolicy i czy to przypadkiem my nie powinniśmy stać się wyczulonym na ludzką krzywdę Julianem Tiliańskim.