Legendy i Latte. Opowieść heroiczna o sprawach przyziemnych recenzja

Dawno, dawno temu, żyła sobie orczyca o imieniu Viv. Po kilku dziesięcioleciach krwawych bitw, odcinania wrogom głów i innych kończyn, postanawia dosłownie złożyć broń i diametralnie odmienić swoje życie, rzuca więc wszystko i wyjeżdża.. no, tym razem nie w Bieszczady, lecz do Thune, małego malowniczego miasteczka, żeby otworzyć kawiarnię. Tak, to nie pomyłka. Orczyca otwierająca kawiarnię - tego jeszcze nie grali.

"Legendy i Latte" - wiele słyszałam o tej powieści. Właściwie nie o samej fabule, lecz docierało do mnie bardzo dużo, przeważnie pozytywnych opinii. Pomyślałam zatem, że nadszedł czas, żeby ją przeczytać.
Z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że chyba nigdy nie przeczytałam tak ciepłej książki. Przyznaję, że jej fabuła nie jest jakoś zabójczo porywająca, ale dla kogoś, kto chce przeczytać coś lekkiego i nieskomplikowanego - to może być strzał w dziesiątkę.
Czytając "Legendy i Latte" zaskoczyło mnie kilka rzeczy. Pierwsza z nich to bardzo, ale to bardzo zwyczajny świat fantasy. O ile w ogóle istnieje coś takiego. Niezwykłość i zwyczajność zcierają się ze sobą. Z jednej strony orczyca, sukkub, hop-goblin i magiczne moce - z drugiej, parzenie kawy, otwieranie knajpy i wypieki ciast. Drugą rzeczą jest zaskakująco sympatyczna i pozytywna postać orczycy Viv. Autor zaskoczył mnie kreując jej postać w ten sposób, bo czytając inne książki z gatunku fantasy, w mojej głowie utrwalił się inny obraz orków (tak, wiem, wszędzie stereotypy). Trzecią i ostatnią rzeczą, której się nie spodziewałam, był lekki motyw romansu, chociaż czytając kolejne rozdziały, łatwo było domyślić się, co się święci.

Ogólnie oceniam tę książkę na solidne 6/10. Mimo, że nie jest to trzymająca w napięciu powieść, od której nie można się oderwać, gorąco ją polecam. Jest to pozycja idealna na zimne popołudnia, spędzone pod kocem z kubkiem gorącej latte i książką w ręku. Autor wprowadza nas w fantastyczny świat przesiąknięty aromatami parzonej kawy i świeżych wypieków, z którego za wszelką cenę nie chce się wychodzić, a przewracając kolejne strony książki, słowo daje, można poczuć, jak te aromaty zaczynają wypełniać pomieszczenie, w którym się znajdujemy.