Krzyk orła recenzja

Czy jeszcze jest ktoś na świecie, kto nigdy nie słyszał o serii Millenium? Stieg Larsson chwycił za gardło miliony (tak mi się wydaje!) czytelników na całym świecie, opowiadając niezwykle niebezpieczną, ale i brutalną, historię z Lisabeth Salander i Mikaelem Blomkvistą.
Krzyk Orła to siódmy tom z serii, lecz pierwszy (i nie ostatni!) napisany przez Karin Smirnoff. Autorka części Polaków powinna być już znana z sagi rodziny Kippów, ale jak poradziła sobie z krwawym kryminałem, mając tak wysoko podniesioną poprzeczkę przez Stiega Larssona i Davida Lagercrantza?
Krzyk Orła można czytać spokojnie bez znajomości poprzednich tomów, choć będę to podkreślać, dla fanów kryminałów te książki są wręcz obowiązkowe. Karin Smirnoff utkała rewelacyjną intrygę, którą jeszcze bardziej podkreśla klimat szwedzkiej miejscowości. Oprócz zbrodni na czytelnika czekają polityczne rozgrywki, pranie brudów, dramaty rodzinne i niezwykle portrety psychologiczne. Będziecie świadkami upadku ludzkości i obrzydliwego zła, które zrodziło się przed wieloma laty. Blomvista i Salander będą musieli sprostać wyzwaniu, a Karin Smirnoff niczego nie ułatwia swoim bohaterom. Tylko czy macie odwagę poznać prawdę?
Krzyk Orła jest wielowątkową powieścią, a każda z odkrytych kolejnych warstw zaskakuje. Trudno się oderwać, bo czytelnik jest złakniony prawdy. Ta jednak może okazać się druzgocąca… W północnej Szwecji trwa batalia wielkich głów o ziemie, które umożliwią im dostęp do naturalnych zasobów. Tylko w tej grze nie ma zasad, to znaczy jest jedna: albo jesteś z nami, albo przeciwko nam. Te osoby nie przebierają w środkach… Mikeal Blomkvist jedzie na ślub córki, Lisbeth musi zmierzyć się z wyzwaniem, na które nie była absolutnie gotowa. Ich drogi ponownie się skrzyżują, a wspólnym mianownikiem ponownie okaże się… zbrodnia. I może wcale nie jedna…
Chwytająca za gardło, trudna do odłożenia z rozwiniętymi wątkami obyczajowymi oraz portretami psychologicznymi. Właśnie taka jest nowa książka z serii Millenium. Czytajcie!