Ciężar milczenia recenzja

Sam wygląd okładki zdradza już pewną jej zawartość. Dziewczynka w różowej koszulce z rękoma za plecami trzymającymi łańcuszek, a na nim srebrny wisiorek w kształcie nuty. Jeden palec wyprostowany trzymany przez drugą rękę może oznaczać, że dziecko jest nieśmiałe lub że czegoś się wstydzi/boi. Warto dowiedzieć się dlaczego dziewczynka została tak przedstawiona i co kryje się za łańcuszkiem z nutką. Gwarantuję, że wszystkie zagadki zawarte w okładce zostaną skrupulatnie wyjaśnione w ciekawej fabule i interesującym, szczęśliwym poniekąd zakończeniu.

"Ciężar milczenia" to pierwsza powieść Heather Gudenkauf. Książka ta spodobała mi się na tyle, że z chęcią sięgnę po każdą następną. Wyjątek potwierdza regułę - autorka udowadnia, że debiut może być fenomenem. Powieść warto przeczytać, aby się o tym przekonać.

Główna bohaterka to mała dziewczynka, która przez brutalność i bezmyślność ojca przestała mówić. W jej życiu zdarzyło się coś tak okropnego, że odcisnęło piętno na jej psychice. Jednakże Calli to nie jedyne dziecko w tej powieści. Jest jeszcze Ben - brat małej, z którym świetnie się rozumie i "dogaduje" na swój własny sposób. Występuje też przyjaciółka Calli, Petra. Pewnego dnia obie znikają w dziwnych, ale podobnych do siebie okolicznościach i tu zaczyna się cała akcja książki. Nie brakuje też podejrzanych - przede wszystkim ojciec rodzeństwa - alkoholik i damski bokser.
W książce, wraz z rozwojem akcji pojawia się wiele pytań: dlaczego Calli nie mówi? co takiego musiało się stać w jej życiu, że stała się niemową? co stało się z dziewczynkami i czy je odnajdą? czy zdarzy się coś, co spowoduje, że Calli zacznie mówić? i jeśli tak, to co? jakieś kolejne traumatyczne przeżycie? a może coś bardzo szczęśliwego? czy dzieci się odnajdą i jak to zniknięcie na nie wpłynie? Na wszystkie odpowiedzi stopniowo uzyskujemy odpowiedź.

"Ciężar milczenia" to thriller psychologiczny. Jak na taki gatunek nie jest skomplikowany, czyta się szybko i przyjemnie. Rozdziały podzielone są na bohaterów, a wydarzenia opisywane są z ich punktu widzenia. Wątki nie ciągną się w nieskończoność, są wyjaśniane na bieżąco. Powieść nakłania czytelnika do zastanowienia się, uzmysłowienia sobie jak bardzo można skrzywdzić dziecko w jedną chwilę przez nieumiejętność kontrolowania swoich emocji. Jak wiele przykrości może wyrządzić jedno zdanie wyszeptane przez pijanego ojca na ucho małego dziecka.

Książka jest przeznaczona przede wszystkim dla miłośników thrillerów, nie tylko psychologicznych. Jednakże może ją przeczytać każdy. Nie ma w niej scen bardzo drastycznych czy nieprzyzwoitych. Sama nie czytuję zbyt często takich psychologicznych thrillerów, ale przy tej powieści zaintrygowała mnie okładka oraz opis i już nie mogłam się jej oprzeć.