Tyrmand. Pisarz o białych oczach recenzja

„Czy zabiegał o czyjąś uwagę, przyjaźń? On miał tyle pewności siebie, że zawsze najlepszą opinię miał … na swój temat.”

Biografia Leopolda Tyrmanda napisana w sposób niecodzienny. Autor, Marcel Woźniak, praktycznie streszcza życiorys, zresztą bardzo ciekawy. Lata młodości, ucieczka na Litwę, aresztowanie przez NKWD, ucieczka z transportu na Syberię, praca na statku, pobyt w obozie koncentracyjnym a do tego niesamowite zbiegi okoliczności ratujące mu życie. Swoją drogą niezły byłby z tego film akcji. Wszystko to jednak zostaje skrócone, zgodnie z wizją piszącego tę biografię. Mamy tu do czynienia z koncepcją ukazania Tyrmanda jako twórcy (pisarza, dziennikarza, jazzmana) ze wszystkimi problemami jakie się z tym wiążą. Na tym się skupiamy, na okresie pisania, dziennikarstwa, jam session. Najbardziej jednak na miłości do słowa pisanego. Jako nastolatek Lolek zaczytywał się w książkach i gazetach, rodził się w nim głód świata. Zakradał się, wbrew woli matki, do czytelni przy Niecałej. „Dzięki chłonięciu setek książek Tyrmand podróżuje po świecie, nie opuszczając Warszawy.” Po wielu perypetiach, próbach poradzenia sobie w trudnej rzeczywistości, w 1946 roku, wreszcie wraca na stałe do Polski. W tym momencie autor zwalnia i wkręca nas, ze szczegółami, w świat znanych artystów. Są tu Iwaszkiewicz, Konwicki, Kisielewski, Hłasko, Herbert, Mrożek. Jest to historia pasjonata muzyki, utalentowanego pisarza i wnikliwego dziennikarza. Wszystko do czego się zabierał robił z zapałem, bez względu na opinię otoczenia. Jest to opowieść o życiu Leopolda Tyrmanda w powojennej rzeczywistości, jego problemach z wydawaniem książek, trochę o miłościach. Co najważniejsze przenosimy się do lat pięćdziesiątych, kiedy Tyrmand pisze „Dziennik 1954” i „Złego”. „W zabawach chłopców każdy chce grać rolę szlachetnego zwycięzcy, a nie łajdaka. Pierwiastek bohaterstwa, drodzy państwo, zawsze jest bardziej pociągający niż zło.” powiedział na spotkaniu z czytelnikami 13.04.1956 r. „Chciałem ocalić Warszawę. Ocalić jej obraz z pierwszych lat powojennych, nim zginie pod ciosami odbudowy” - dodał po chwili. Przez wszystkie strony przebija jego nieustępliwy charakter, wiara we własne ideały a także obrona własnego zdania co niejednokrotnie przysporzyło mu wielu problemów. Jest tu także krótki przekaz o tym, jak wielkim był wielbicielem kobiet, które niestety traktował przedmiotowo i to jest ta rysa na jego wizerunku. Przez ten ogromnie interesujący życiorys, na kartach „Pisarza o białych oczach” przebija historia naszego kraju. Odbudowa stolicy, strajki, zainteresowanie pisarzem przez służby bezpieczeństwa. Podsumowując, jest to biografia inna, ale bardzo ciekawa. W książce znajdziemy wiele zdjęć, listów i opowiadań znanych pisarzy o Leopoldzie Tyrmandzie. Każdy kto ceni sobie jego twórczość powinien zajrzeć do tej pozycji.