Prosto w serce recenzja

"- A teraz ze mną zatańczysz? - usłyszałam głos Andre tuż przy swoim uchu.

Nie zdążyłam odpowiedzieć. Objął mnie. Przytulił. Tańczył dobrze, ale trzymał dystans. Jego ręce leżały tam, gdzie powinny. Głowę lekko odgiął do tyłu, jego nogi nie splatały się z moimi, jego biodra nie przylegały do moich.

Takt, szacunek, elegancja... Przez ten dystans poczułam się kimś wyjątkowym. Tańczyliśmy bez końca. Czułam się tak, jakbyśmy płynęli nad parkietem. Wszystko przestało się liczyć, oddaliło się i odsunęło. Poczułam się nagle lekka, wolna i bezpieczna."