Zabij Mrok. Black Bird Academy. recenzja

~Przysięgam, jeżeli natychmiast nie przestaniesz śpiewać Celine Dion, wbiję sobie w uszy te cholerne druty i położę temu krwawy kres.~

W ciele Leaf Young zadomowił się demon, tuż po tym jak przystojny mężczyzna wbił jej nóż w serce. Wszystkiego tego dowiaduje się w lochach Black Bird Academy. Na jednej z nowojorskich wysp mieści się akademia, w której kształci się egzorcystów. Dodatkowo Leaf jest wyjątkowa, ponieważ dotychczas żadnemu człowiekowi opętanemu przez demona nie udało się zachować kontroli nad ciałem i umysłem. Falco- jeden z najskuteczniejszych tropicieli demonów chce zbadać ten niesamowity przypadek i proponuje, aby dziewczyna przeszła szkolenie na egzorcystkę. Jednak nie będzie to łatwy proces. Obecność Lore w jej ciele zmienia ich oboje i nie podoba im się to. Leaf czuje, że traci nad sobą kontrolę, panowanie.

~Czysta dusza włada ciemnością, nie ciemność duszą.~

Uwielbiam postać Lore- czyli naszego demona. Jego teksty doprowadzały mnie do śmiechu, mogłabym się z nim zaprzyjaźnić. Odgrywał on rolę takiego komika, w przeciwieństwie do Falco, którego odbierałam za takiego poważnego i zrzędliwego. Podobała mi się postać silnej kobiety, którą była Leaf. Potrafiła zapanować nad demonem w swojej głowie, ale też dopuszczała go do głosu kiedy trzeba. Nie została z niej zrobiona taka przysłowiowa “sierotka Marysia”, która nie umie się niczym zająć. Oczywiście pojawia się tutaj wątek romantyczny, ale nie jest on wprowadzony na siłę, cała fabuła nie skupia się na tym, co uważam w fantastyce za duży plus.

Książka jest dosyć obszerna i na początku może być ciężko się wkręcić i przez nią przebrnąć (ale tak zazwyczaj jest z fantastyką, trzeba poznać funkcjonowanie świata i postaci z którymi mamy do czynienia). Mnie wciągnęła niesamowicie i bardzo szybko ją przeczytałam. Końcówka zawierała chyba najwięcej akcji i nie potrafiłam się oderwać od lektury. Mam nadzieję, że drugi tom pojawi się niedługo, bo jestem bardzo ciekawa jak to wszystko się dalej potoczy. Historia bywa brutalna, czasami poleje się krew i padnie parę trupów, jednak obecność tych elementów jest dobrze wyważona i pasuje do całości. Dla duetu Lore x Leaf uważam, że zdecydowanie warto sięgnąć po “Black Bird Academy”. Spędzicie przy niej naprawdę dobrze czas, a świetne dialogi wywołają na waszych twarzach uśmiech.

Kącik doceniania tekstów Lore:

~Moja kara na najbliższe tysiąclecie to obserwowanie waszej pasywno-agresywnej gry wstępnej…~

~Moglibyśmy zepchnąć go z klifu u twierdzić, że był to nieszczęśliwy wypadek.~

~Z łaski swojej, ze względu na nas oboje, nie rzygaj.~

~-Dotknij różańca Leaf.

Poczułam swędzenie w palcach.

-Czy tylko mi się wydaje, czy to brzmi jak początek klasztornego pornosa?- mruknął Lore.~ Ten tekst jeszcze bardziej bawi, po przeczytaniu ostatnio popularnego i kontrowersyjnego “Priesta”.