Recenzja książki Pudełko z pamiątkami

Przyznaję, że niezwykłe trudno jest mi pisać opinię o książce pani Kasi, a to dlatego, że znów pokusiłam się o obszar, który z zasadny omijam szerokim łukiem. Z literaturą obyczajową jest mi zwyczajnie nie po drodze, lecz uparcie próbuję sama siebie biczować z nadzieją odkrycia perełki gatunkowej. I dochodząc do smutnego wniosku żegnam się tym samym z nadziejami i więcej nie próbuję.
Spróbuję natomiast obiektywnie podejść do "Pudełka z pamiątkami" odkładając na bok animozje i sympatie czy antypatie literackie.

Niemłoda już, choć jeszcze nie w sile wieku Asia łączy pasję fotografowania z pracą tłumacza. Jedno i drugie daje jej zarówno środki finansowe, jak i wybitną umiejętność popadania w kłopoty. Smaczku dodaje postać babci bohaterki, której nie można odmówić poczucia humoru, jak i łagodności tak charakterystycznej dla naszych babć. W niepozornej książce o pięknej okładkowej grafice mieści się sporo: zarówno tarapaty Joanny i jej koleżanek, zalążek miłości, odkrywanie przykrych tajemnic z przeszłości czy po prostu zwyczajna, przystrojona tiramisu codzienność. Z "Pudełka z pamiątkami" bije dowcipność, przyjaźń, niby zwyczajne sytuacje niosące za sobą nadzwyczajne skutki. Niestety wątków jest tyle, że w efekcie nie umiałam ustalić tego nadrzędnego, podstawowego, na którym ma opierać się książka. Co rusz błądziłam za poszczególnymi wydarzeniami szukając dobrze znanego w obyczajówkach schematu, lecz go tutaj nie znalazłam. Może to i dobrze, bo świadczy to o innowacji w literaturze kobiecej, w którą przydałoby się tchnąć odmienne podejście i coś nowego, nieszablonowego.

Książkę czyta się dobrze i nie sposób nie uśmiechać się czytając padające z ust bohaterki słowa czy jej perypetie. Nie poczułam jednak żadnych silniejszych emocji, jak i nie nawiązałam mocniejszej więzi z bohaterkami, ale to chyba zrozumiałe biorąc pod uwagę mój stosunek do obyczajówek. Sympatycy gatunki zapewne się nie rozczarują, ja na dzień dzisiejszy muszę nieco odetchnąć i wrócić na znane i lubiane wody.