Pustynna włócznia. Księga II recenzja

Pierwsza księga "Pustynnej Włóczni" oczarowała mnie i urzekła. Czytałam ją z zapartym tchem, a gdy tylko przeczytałam ostatnie zdanie sięgnęłam po księgę drugą. Byłam rządna wiedzy i niezmiernie ciekawa jak potoczą się dalsze losy bohaterów. Objętość książki gwarantowała dłuższą "ucztę czytelniczą", z czego niezmiernie się cieszyłam. Do czasu, gdy zaczęła mnie momentami przy tej "uczcie" męczyć mała "niestrawność".

Niby wszystko pięknie, super i z akcją trzymającą w napięciu, jednak miałam wrażenie, że czytam coś zupełnie różnego od pierwszej części. Bohaterowie stracili swój charakter - zwłaszcza Jardir, który z Shar'Dama Ka zmienił się w napalonego amanta. Dodatkowo postać Leeshy była dla mnie niezmiernie denerwująca (panna Doskonała). Jedynie Arlen, Naznaczony, w tej części nie stracił animuszu, a wręcz zyskał i został bardzo dobrze przedstawiony. Mogliśmy go tutaj poznać z zupełnie innej strony. Nie był już maszyną do zabijania demonów lecz człowiekiem, który ciągle czuje, którym targają rożne emocje.

Pomimo, że fabuła niekiedy przypomina telenowelę, a w niektórych miejscach mamy do czynienie z bardzo irytującymi dialogami i bezmyślnym postępowaniem bohaterów, książkę czyta się bardzo dobrze. Muszę przyznać, że nie nudziłam się przy niej, ma w sobie to "coś". Porywa czytelnika w niezwykłą podróż. Chciałabym również wyrazić swój podziw dla autora, iż udało mu się spleść ze sobą tyle wątków.

Podsumowując - w porównaniu do księgi pierwszej, księga druga "Pustynnej Włóczni" wypadła dla mnie kiepsko. Nie wiem dlaczego ... w końcu to jedna książka, podzielona przez polskiego wydawcę na dwie części. Mimo wszystko zachęcam do przeczytanie, ponieważ książka sama w sobie jest dobra. Poza tym daje odpowiedzi na pytania, jakie pojawiają się w głowie po przeczytaniu księgi pierwszej. Chociaż nie wszystkie ... i pozostawia nowe, na które, w najbliższym czasie, nie dostaniemy odpowiedzi.


[Opublikowane również na http://fantastyczne-zaczytanie.blogspot.com/]