I nie było już nikogo recenzja

Ostatnio przeczytałam książkę, która czeka na mnie na regale od chyba roku. Ale w końcu od czego jest akcja "Odstosuj się" jak nie od sięgania po takie pozycje! No i przeczytałam. I wiecie co? Jak prawie zawsze w takim przypadku żałuję, że sięgnęłam po książkę tak późno!
Dziesięć nieznanych sobie osób zostaje zaproszonych do domu na Wyspie Żołnierzyków. Wkrótce okazuje się, że chociaż w świetle prawa wszyscy są niewinni, to każda z nich ma coś na sumieniu. I że jedna z tych osób jest mordercą, który postanowił coś z tym faktem zrobić. A wszystko do taktu dziecięcej rymowanki...
W „I nie było już nikogo” to intryga gra pierwsze skrzypce. W czasie czytania w głowie mojej pojawiały się coraz to nowe pytania. Kto jest mordercą? Kto zginie jako kolejny? Jak można było stworzyć aż tak genialny kryminał? Agatha Christie wodzi czytelnika za nos tyle razy, że aż trudno to zliczyć. Podaje wiele mylnych tropów, mroczne sekrety i ślepych zaułków. Mimo starań nie udało mi się wytypować mordercy. Ba, nie byłam nawet blisko.
Po prostu mistrzostwo kryminału! Nie dziwię się sławy tej książki, bo całkowicie na nią zasługuje. Nie mogę powiedzieć, że trzyma w napięciu od pierwszych stron, bo ja po kilku pierwszych odłożyłam na kilka miesięcy na półkę. Ale później książkę odłożyć, wciąga aż do ostatniej strony, aż do poznania rozwiązania zagadki. A w głowie pozostaje jeszcze dłużej.
Szczerze Wam polecam, bo jest to fantastyczny kryminał. Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Agathy Christie i coś czuję, że będą kolejne.