Recenzja książki A niech to szlag!

[…] Dni naszego życia dzielą się na wygrane oraz na te, w których nie mieliśmy siły walczyć. Zwycięzcami są ci, którzy walczą do końca, przegranymi zaś stają się ludzie bojący się zmian w swoim życiu. I nawet jeśli boisz się porażki, to musisz wiedzieć, że ona przybliży cię do zwycięstwa, bo prawdziwą klęską jest poddanie się bez walki[…]

Emocjonalna, miejscami powodująca wybuchy śmiechu, po prostu piękna.

Oto historia o Joannie. Aśka straciła pracę jako manager hotelu. Została po prostu z niego wyrzucona po incydencie z klientem, gdzie pokazała, że nie będzie sobą pomiatać i nie będzie pozwalała sobie na zbytnie spoufalanie. Po tym wszystkim zaczęła szukać innej pracy, bo oszczędności topniały z dnia na dzień. Wybawieniem okazuje się praca jako opiekunka do czterolatki u bogatego dyrektora i zarazem właściciela firmy testującej leki w Anglii. Asia postanawia przyjąć ofertę. Jednakże nie byłaby sobą gdyby nie wprowadziła w życie dziecka trochę kolorytu i nie stosowała się do ustalonych zasad jakie narzucił jej ojciec. I nagle pięknego dnia po wpadce ojca małej, nawrzucaniu mu kilku gorzkich słów, staje się cud. A jaki? Musicie się sami o tym przekonać.

Przepiękna historia, w której zatopiłam się w całości. Każde słowo i każde krajobrazy chłonęłam niczym pięciolatka. Aśka to była dla mnie istna bohaterka. Potrafiła rozbić nawet najtwardszą skorupę. Kochała bardzo mocno. Starała się i po prostu była. To cudowna osoba i cieszę się, że na końcu stało się to co marzyło mi się przez całą książkę. Akcja płynęła swoim tempem. Autorka kilkoma sytuacjami zafundowała mi potok łez więc chusteczki się mocno przydały. Co więcej zaciekawiły mnie nazwy rozdziałów przez co czytanie tej pozycji stało się bardzo ciekawe i intrygujące. Nie przeczę, że kilka razy użyłam niecenzuralnych słów w mojej głowie skierowanych w stronę siostry naszej bohaterki. Bo to było naprawdę wredne babsko. Cieszyłam się, ze w końcu Asia wygarnęła jej co o tym myśli.

Ale ta pozycja to nie tylko przepiękna historia. To przede wszystkim historia o miłości, zaufaniu. O zamykaniu przeszłości. O godzeniu się z żałobą i pozwolenie jej odejść. O pozwoleniu sobie na ponowne otwarcie serca. To powieść bardzo głęboka z licznymi bardzo mądrymi rozważaniami. Nie raz czy dwa uruchomiła we mnie łzy i smutku i radości. Bo w myśl zasady jeśli miłość do ciebie przyjdzie nie powinnaś jej odtrącać. Powinnaś pozwolić jej wejść do swego świata i starać się aby z Tobą została.