Fu#k up recenzja

Kochane Moliki, po raz trzeci za sprawą tajemniczej pani Pauliny, powracamy do sprawy zagadkowej spółki VeroMax i jej zbrodniczych procederów. Kolejny raz ich niecne cele próbują pokrzyżować ulubieńcy z poprzednich część, Ksenia, Cwibel, Iga i Ragnar wsparci przez Łukasza „Zimnego” Zimnickiego oraz Kingę Błońską. Dodatkowo w ich towarzystwo wkracza Oliwia Szubert wraz z Przemysławem „Wolfem” Wilczyńskim. Czy uda im się w końcu pogrążyć znienawidzony VeroMax? A może w przypadku tej historii to właśnie „zło” zatriumfuje?

Jakże ja tęskniłam za tym swoistym humorem. Ja każdą książkę autorstwa Pani Świst biorę po prostu w ciemno. Historia Oliwi i Przemka, bo to ich opowieść jest motywem przewodnim, bardzo mnie zaintrygowała. Ona — szalenie utalentowana pani mecenas, która wie, czego chce i twardo stąpa po ziemi, jej niebanalne metody i cięty język „wysławiły” ją nie tylko w gronie adwokatów, ale i klientów. Z całą pewnością nie należy ona do chodzących ideałów i ma na swoim koncie nie jedną życiową pomyłkę.On — były komandos na emeryturze, obecnie pracownik VeroMaxu, kilka lat wcześniej zostawił Oliwkę z dnia na dzień bez wyjaśnienia. Dokonał błędnego wyboru, który być może uda mu się teraz naprawić.Oboje stanowią prawdziwą mieszankę wybuchową, która idealnie się dopełnia. Każde z nich skrywa swoje tajemnice. Jednak co stanie się, gdy ich sekrety ujrzą światło dzienne? A co jeśli oni wcale nie są tymi „dobrymi” w tej historii?

Autorka z powodzeniem przyzwyczaiła nas do nietuzinkowych i niebanalnych bohaterów, które podbijają od pierwszej strony czytelnicze serducho. W przypadku tej historii nie mogło być inaczej. Zarówno Oliwia, jak i Wolf są charakterni i z prawdziwym pazurem, co nie będę ukrywać, bardzo lubię. Ich dialogi i ta chemia między nimi jest niesamowita i wręcz namacalna. Przy tej dwójce nie ma czasu nawet na odrobinę nudy. Pozostali bohaterowie również zaliczają się do grona moich ulubieńców i szczerze powiedziawszy, będę za nimi tęsknić. Pani Paulina oprócz fajnej kryminalnej zagadki stworzyła opowieść z fenomenalnym humorem, który idealnie dopełnia całość, a przy tym nadaje lekturze tego czegoś. Uwielbiam pióro autorki i krótkie rozdziały, dzięki którym w trybie ekspresowym pochłania się książkę. Nie będę Wam tu mydlić oczu i wypisywać hymnów pochwalnych, ja absolutnie świetnie się bawiłam podczas lektury i trochę mi żal, że to być może koniec tej „VerMaxowej” przygody. Gorąco Was zachęcam do poznania „Fu#k up” oraz pozostałych tomów tej serii.