Autor: @anitka170 ·1 minuta

2023-04-25

Skomentuj

Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

„Jego cichy i spokojny głos docierał do najgłębszych zakamarków mojej duszy, a każde wypowiedziane słowo trafiało do mojego umysłu, rozpraszając zalegające w nim chmury, zupełnie jakby to, co usłyszałam, było moim własnym przebaczeniem sobie krzywd, jakie wyrządziło innym moje istnienie.”

Luiza Dot zatraciła się mroku po śmierci męża, jednak myśl o ochronie przyjaciół i niedopuszczenie do wojny skłoniła ją do powrotu do Ośrodka. Wróciła ciałem, ale duchem jest pogrążona w swojej rozpaczy. Przypadkowo spotkany Wojownik w klubie stanie się dla niej kimś ważnym, kimś, kto okaże jej wsparcie i poczucie bezpieczeństwa.

Czyżby Luiza spotkała swoje przeznaczenie? Czy zazna spokoju i szczęścia? Czy uda się zapobiec wojnie?

Długo wyczekiwana przeze mnie kontynuacja przygód bohaterów, których pokochałam całym sercem. Tak jak czekałam na dalsze losy, tak bardzo bałam się tego, co tam zastanę. Bez mojego Davida (#teamdrwal) to już nie to samo, lecz dla pozostałych bohaterów warto było przeczytać książkę.

Pomysł autorki z pamiętnikiem Luizy trafiony w punkt, podobał mi się taki wstęp do historii. Dzięki zapiskom naszej bohaterki możemy przypomnieć sobie poprzednie wątki, a także uporządkować wszelkie wiadomości dotyczące mieszkańców innych Wymiarów.

Stęskniłam się za postaciami i światem wykreowanym przez autorkę, tak jestem uzależniona od niego. Wspaniale było znów zagłębić się w całą historię, brakowało mi Luizy i całej ekipy.

Tak jak nie lubiłam w poprzedniej części Luki, tak w tej części zyskał trochę mojej sympatii. Szczególnie podobała mi się pewna scena związana z wilkołakiem, pełna podziwu. Dowiadujemy się także, wielu ciekawych rzeczy o nim, i nie powiem, ale zostałam pozytywnie zaskoczona.

Dla fana fantastyki, jakim jestem, ta pozycja jest wręcz idealna. Znajdziemy tu czarownice, wampiry, wilkołaki, demony i wiele innych mrocznych postaci. Wszystko to nadaje niesamowity klimat książki.

Nie chciałam przegapić żadnego momentu, więc książkę czytałam powoli i rozważnie. Postawiłam sobie cel, aby niczego nie pominąć. Uwierzcie, ciężko było, bo zazwyczaj jak najszybciej chce wiedzieć, co będzie dalej. Można powiedzieć, że rozkoszowałam się lekturą.

Klaudia już wiem, o co wszystkim chodziło z zakończeniem, takich rzeczy nie można robić. Czytelnicy mają Cię kochać, a nie nienawidzić. Mam nadzieję, że nie każesz nam długo czekać na kontynuację. Będę czekać z niecierpliwością.

Polecam Wam ogromnie.

Moja ocena:

Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Mrok Duszy. Część 2

Klaudia Max

9.8/10

Cykl: Czerń Rubinu, tom 3

" To jest szalone, ale wokół nas żyją postacie, o których istnieniu większość z nas nie ma pojęcia. To, co brałam za objawy schizofrenii, było czymś zupełnie normalnym… dla takich osób jak ja czy Daw...

Komentarze

Mrok Duszy. Część 2

Klaudia Max

9.8/10

Cykl: Czerń Rubinu, tom 3

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Zobacz inne recenzje

Od sideł mroku po ramiona nadziei

Czy można uwierzyć w świat, który przekracza granice tego, co pojmujemy jako rzeczywistość? Po przeczytaniu tego tomu mogę Wam powiedzieć, że jak najbardziej. Jeszcze nikt mnie tak nie przekonał do ...

@kd.mybooknow

Pochłaniający do reszty czytelnika świat fantasy w drugim tomie Mroku Duszy

Przedstawiam Wam doskonałą powieść pt. "Mrok duszy. Część 2" autorstwa Klaudii Max. Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Ruby Nigrum oraz autorce Klaudii Max. Fantastyka polska tak czy nie? Autorka ...

@Czytajka93

Pozostałe recenzje @anitka170

RECENZJA

„Miłość jest super, jednak kosztuje człowieka mnóstwo energii i odbiera mu rozum. Do tej pory tylko o tym czytałem, słyszałem, ewentualnie obserwowałem. Teraz zaczynam s...

Recenzja książki Gra o serce

RECENZJA

„Wokół nas panowała cisza, którą przerywały jedynie odgłosy wydawane przez ptaki oraz ciche pluskanie ryb w jeziorze. Eduard nie wyglądał na skrępowanego milczeniem, ale...

Recenzja książki Naznaczone dusze