Wierszobajki Mateuszka 2 recenzja

W roku 2004 ukazał się debiutancki tomik wierszy dla dzieci autorstwa 17-letniej wówczas Joanny Myślińskiej, zatytułowany „Wierszobajki Mateuszka: wiersze logopedyczne i ortograficzne”. Byłam i nadal jestem pod wrażeniem tych wierszy, dowcipnych, czasem kapryśnych, a czasem humorystycznych, wywołujących zawsze uśmiech na twarzy czytelnika. To dojrzała poezja tak młodziutkiej poetki, zamyka myśl trafną pointą, czy też metaforą, odległym skojarzeniem, czasem zamyśleniem i zadumą. Wiersze, wierszyki Joanny to zabawne spojrzenie na zwierzęta, owady, ptaki, barwy łąki i cienie lasu. Wiersze te to krótkie opowiastki, bajeczki adresowane do dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym; pouczają i bawią, zachwycają pomysłowością i trafnym konceptem. Te poetyckie figliki bliskie są zamysłom L.J. Kerna. Inteligentny dowcip, wprawne pióro Joasi jest godne zauważenia. To niespotykana twórczość, pełna ekspresji. Tropy stylistyczne w poezji Joasi podkreślają intensywne oddziaływania wzajemne słów, które bawią np. zaskakującą trudnością ortograficzną i stylistyczną. Efekty maksymalizują plastyczność obrazu wiersza, a każdy niemalże z nich może stanowić oddzielną, atrakcyjną scenkę dramową. Twórczość Joasi to subiektywne spojrzenie na świat, ale jakże dojrzałe, trafne i z poczuciem swoistego humoru. Jest ona trafnym obserwatorem, podpatruje i podgląda świat mądrymi, subtelnymi oczyma. Podziwiam zdolności literackie Joasi Myslińskiej

Teraz mamy przed sobą kontynuację cyklu, czyli „Wierszobajki Mateuszka 2”. Drugi tomik utalentowanej poetycko studentki II roku politologii Politechniki Białostockiej, Joanny Myślińskiej, zachwycił mnie treścią pogodnych, radosnych wierszy, które podobno uciekają przed prozą… Taki podtytuł tomiku wierszy nadała swojej książce młodziutka, ale już wytrawna autorka. Poetka traktuje odbiorcę-dziecko jak przyjaciela, wnosi w jego życie wiele radości i dynamizmu, pokazując mu „urodę” świata.
Wiersze opowiadają świat w przezabawny sposób; komizm sytuacyjny rozprasza wszelki smutek i mroki rzeczywistości. Tej tu i tej teraz. Smutek potłuczonego kolana, siniaki na łokciu, łza, która zakręciła się w oku i spada małymi kroplami do talerza z kaszą manną, rozpływa się w uśmiechach Joanny. Szczur obieżyświat, chora, strasznie chora mucha, szakale, sprytna i uwodzicielska żaba, uszczypliwy cietrzew, krowia poetka, ważka i fale, mag uzdrowiciel wprowadzają nas w dobry humor, nieraz rozśmieszając do łez…
Tym pomysłem rozbawione
chichotały jak szalone,
aż po ziemi się tarzały
siostry-hieny i lew mały.”
(Szakale)

Wiersze są rytmiczne, melodyjne. Każdą rymowaną strofę wypełnia radość, która jest potrzebna każdemu dziecku. A odbierają ją dzieci w wielu barwach tęczy.
Potem raki, tak dla draki,
poprzyczepiam na spódniczce,
dodam balie na konwalie
i … spodobam się chochliczce.
(Chochlik)

Joanna Myślińska jest utalentowaną młodą osobą. Jej twórczość poetycka zasługuje na baczną uwagę, a książeczka dla dzieci jest perłą dowcipu, spostrzegawczości, kontrowersji i artyzmu. Jeśli zapomnimy o poezji, to stracimy wrażliwość i delikatność, a wtedy świat stanie się gorszy niż jest teraz.



dr Zofia Redlarska
adiunkt Wydziału Pedagogiki i Psychologii
Uniwersytet w Białymstoku