Zapach pustyni recenzja

Chcę zacząć od tego, że rozdziały są bardzo krótkie, ale równie ciekawe. Nie czułam się, jakbym czytała wypełniacze tekstu, zwłaszcza że perspektywy bohaterów zmieniały się co jakiś czas, od Malwiny po Ibrahima. Przyznam, że kiedyś taki zabieg wydawał mi się nieco chaotyczny, ale później zaczęłam się do tego przekonywać. Mam wrażenie, że autorka podeszła do tego profesjonalnie, chcąc dać nam coś więcej niż zwykły romans.

Możemy zapoznać się jednocześnie z indywidualnym postrzeganiem otoczenia i innych postaci przez naszych bohaterów. Chociaż najbardziej polubiłam właśnie Ibrahima, to Malwina również była świetną postacią, poza tym to imię! Spodobał mi się ten wybór. Pasował. Poza tym szczęście do dobrze wykreowanych bohaterów nadal trwa. Zwłaszcza do takich, o których nie zapomnę na dłuższy czas.

Piaskowe wydmy, pustynia – wszystko zostało opisane w taki sposób, że poczułam się, jakbym tam była. Na dodatek nigdy nie jest za późno na naukę, niezależnie od formy. Dzięki tej książce zrozumiałam, czym są Thawb, Kufija czy Szajla. Są tam "smaczki", które wymagały researchu i który widocznie został spełniony (na pierwszy rzut oka) czy osobistej podróży.

Pojawiło się również arabskie słowo, na przykład Assalam alaykum na stronie trzydziestej dziewiątej. Cieszę się, kiedy w książkach o tematyce zagranicznej mamy okazję poszerzyć horyzonty językowe, nawet jeśli to tylko drobne ciekawostki. Co do historii – akurat takiej potrzebowałam. Nie jest to naiwna ani denerwująca książka, wręcz przeciwnie. Taka, z którą można miło spędzić czas i którą da się przeczytać nawet w jeden wieczór czy noc (Oczywiście nie jest to książka przepełniona brutalną akcją, więc przeczytanie przed snem też może być dobrym pomysłem. Sama miałam taki tryb).

Z chęcią będę śledzić dalszą twórczość autorki. Tym, którzy chcą przenieść się do Dubaju, polecam przeczytać tę pozycję... I podrzucam taki pomysł ;) Ja się na niej nie zawiodłam i myślę, że jeśli ktoś będzie poszukiwać ciekawego romansu, będę polecać ten tytuł.