Nikt nie musi wiedzieć recenzja

„Kiedy jesteś gotów, los daje Ci to czego potrzebujesz, wcale nie to czego chcesz.”

„Nikt nie musi wiedzieć” to czwarty tom cyklu autorstwa Katarzyny Bondy o śledztwach pierwszego polskiego psychologa śledczego. Powstał po 10 latach przerwy i można by podejrzewać, że fabuła stanie się przez to niespójna. Nic bardziej mylnego ! Jestem w tym wieku w którym ciężko jest mnie zaskoczyć sposobem w jaki rozbudowany jest bohater literacki, a jednak Hubert Meyer to postać z każdym tomem dojrzalsza o nowe doświadczenia życiowe, które autorka potrafi wykorzystać tak, że nie ma się do czego przyczepić jeśli o spójność chodzi.

Huberta zastajemy w chwili rozpoczęcia przez niego w pełni zasłużonego urlopu, który ma zamiar wykorzystać na odpoczynek przed telewizorem w asyście butelek tequili. Mimo emerytury profiler nadal jest aktywny zawodowo, a za sobą ma ciężki rok. Niestety próbę rozpoczęcia relaksu przerywa mu pojawienie się jego przyjaciół z branży tj. prokurator Rudy, Domana, Szerszenia, a także smsy od sympatii z przeszłości, która nalega na rozwiązanie sprawy śmierci jej – jak się wkrótce okazuje ICH syna.

Sumienie i uczciwość zawodowa Huberta Meyera zostają wystawione na próbę. Na szali waży się renoma, którą przez lata wypracował, a z drugiej strony bliskie mu osoby. Czy dla przyjaciół będzie w stanie sprowadzić śledztwo na lewe sanki? W co wpakował się Doman ? Jak broń zgubiona wiele lat temu może skomplikować ludzkie życie ?Ile spraw jednocześnie może poprowadzić jedna osoba ? Zbrodnia w Mosznej, sprawa Domana i tajemnicza śmierć syna, którego Bercik nie zdążył poznać. Czy to nie zbyt wiele ?

„Nikt nie musi wiedzieć” to kryminał idealny. Wielotorowa fabuła, nieoczywiste sytuacje i wprowadzenie czytelnika w trans śledczy – to potrafi wyłącznie Katarzyna Bonda. Dodatkowym atutem jest nawiązanie do czasów współczesnych, gdzie praca policji ukazana jest w warunkach pandemicznych. Fani autorki znajdą tu wszystko czego można spodziewać się po Bondzie i na pewno nie będą zawiedzeni.