Dziewczyna, która kochała wiatr recenzja

Książka to świetny i wzruszający romans, który idealnie nada się na nadchodzące lato. Piękne plaże, wysokie fale, przystojni surferzy i historia niemal z życia wzięta, czyli w moim odczuciu coś wspaniałego.

Mia to samodzielna kobieta, która nie miała łatwego dzieciństwa. Doświadczona przeszłością skupia się na codziennym życiu, otoczona przyjaciółmi, z którymi założyła szkółkę oraz spełniając się jako DJka, cieszy się każdą spokojną chwilą. Mia mając wciąż w pamięci trudne i ciężkie dzieciństwo równocześnie pragnie ale i boi się miłości. Gdy potencjalny ukochany pojawia się na horyzoncie, na wierzch wychodzą rodzinne brudy, a Mia po raz kolejny musi stawić czoła swoim traumom i przeciwnościom losu.

Twórczość autorki znam już bardzo dobrze, dlatego nie dziwi mnie, że po raz kolejny porusza w swojej książce trudne tematy. Tym razem skupiając się na problemie alkoholizmu. W opisanej historii możemy zobaczyć jak wygląda życie dziecka w rodzinie alkoholików oraz jak takie dzieciństwo wpływa na dorosłe życie. Mamy tu wspaniałą główną bohaterkę, która pomimo przeciwności i trudów życia nie poddała się, walczyła zarówno o sobie jak i o rodzinę. Jako dorosła osoba, ma swoje zasady, ale nieprzepracowane traumy wciąż dają o sobie znać, a potrzeba posiadania kogoś bliskiego połączona ze strachem wszytko komplikuje.

W książce zajdziemy także motyw różnic klasowych i sposób postrzegania biedniejszych ludzi przez tych zamożnych. Widzimy zakłamanie świata bogaczy, dla których liczą się pieniądze i stwarzanie pozorów szczęśliwej i idealnej rodziny. Okazuje się, że także takie osoby mają swoje za uszami i choć starannie ukrywają swoje wybryki to prawda i tak w końcu wychodzi na jaw. Poruszony został także motyw prawdziwej przyjaźni, która zarówno w książce jak i w prawdziwym życiu ma ogromne znaczenie.

Książka jest ciekawą, wciągającą i wzruszającą lekturą. Opisane sytuacje są życiowe, bohaterowie cudowanie wykreowani, fabuła choć opowiadająca o trudnych sprawach jest stosunkowo lekka w odbiorze. Jak w większości książek Natalii dużą rolę odgrywają tutaj emocje, przy tej historii się nie popłakałam ale wzruszenie mnie nie ominęło. Czyta się ją szybko i swobodnie, mnie wciągnęła na tyle, ze byłam w szoku kiedy okazało się, że to już koniec. Lektura idealna na jeden wieczór, osobiście polecam z czystym sumieniem.