Recenzja książki Zaraz będzie po wszystkim

"Zaraz będzie po wszystkim" - to rzecz o starości, którą poznajemy wnikając w myśli osiemdziesiątlatki Jadwigi- pensjonariuszki domu opieki społecznej, Tomka- młodego wolontariusza w tymże domu oraz ponadczterdziestoletniej pielęgniarki Agaty. Większość z nas ma , miała lub będzie miała styczność z bliskim, których dotknęły macki starości. Przysłuchując się Jadzi, która jako jedna za nielicznych pensjonariuszy zachowała jasność myślenia, otrzymujemy obraz monotonnego, pelnego bólu życia, a raczej wegetacji w domu opieki. Tutaj czas upływa na zabiegach pielęgnacyjnych, posiłkach bez smaku, oglądaniu seriali lub po prostu wpatrywaniu się w przybrudzone okno. Jadwiga w swych chaotycznych retrospekcjach pozwala nam poznać swoje życie. Samotna, tęskni za jedyną córką, która od lat mieszka w Australii.
Wizyty Tomka- studenta wolontariusza są wyczekiwane przez mieszkańców, toczy się wręcz batalia, o to, kogo tym razem wyprowadzi na wózku na spacer.
Oczami pielęgniarki Agaty spoglądamy na trudną , nie tylko fizycznie, pracę opiekunek starszych , zniedołężniałych ludzi.
Ksiazka jest opowieścią o samotności ludzi w każdym wieku.
Polecam