Słuchaj głosu serca recenzja

Chyba każdy z nas potrzebuje czasami odpocząć od codzienności. Szukamy wtedy schronienia, miejsca, w którym będziemy mogli pozbierać nasze myśli i tak zwyczajnie odpocząć od problemów. Niektórzy wolą opatulić się kocem i z ciepłą herbatą usadowić się na wygodnej kanapie, niektórzy wolą oczyścić swój umysł poprzez różnego rodzaju aktywności, a dla niektórych zaś idealnym rozwiązaniem będzie spotkanie w gronie bliskich.

Dla Jagny, młodej psycholog, takim azylem jest dom jej babci Anieli, znajdujący się w samym środku wspaniałych Tatr. Ma już dość ciągłego dopytywania o przyszłego narzeczonego, który jak na złość, nie chce się pojawić, dlatego też na miejsce swojego urlopu wybiera Zakopane. To tam postanawia odpocząć od nadmiernej troski rodziny i to właśnie tam Jagna otworzy swoje serce i odkryje w sobie głęboko skrywane uczucia. Czy będzie to przyjaciel z dawnych lat, z którym łączyły ją kiedyś bliskie stosunki, czy przedstawiciel handlowy, do którego zaczyna powoli się coraz bardziej przekonywać? Tego musicie dowiedzieć się sami.

Czytając, miałam mały dylemat. Miała to być powieść świąteczna, jednak większość akcji rozgrywa się przed zimą. Dopiero końcówka przywołuje magię Bożego Narodzenia. Jednak w tej części Zakopiańskiej Serii, autorka najlepiej oddała klimat Podhala. Opisy ciekawych szlaków, wzbudzających zachwyt krajobrazów i potęgi górskich szczytów sprawiły, że miałam ochotę znaleźć się tam razem z bohaterami książki i przeżywać z nimi te niesamowite i bogate w doznania wizualne wędrówki.

Sama historia nie jest jakoś specjalnie wyjątkowa. Ot, zwykłe perypetie młodej kobiety, która postanawia pozwolić sobie w końcu na miłość. Na szczęście autorka potrafi bardzo umiejętnie i z zainteresowaniem prowadzić czytelnika poprzez prostą historię, stwarzając wyjątkową atmosferę. Dzięki czemu czytamy z przyjemnością i utożsamiamy się z postaciami, które, jak to na góralską krew przystało, pokazują swój silny charakter, ale także cudowną gościnę i otwartość na ludzi.

Szkoda, że tak mało było tej prawdziwej, zimowej, świątecznej magii, której szukamy w tego typu książkach. Jednak biorąc pod uwagę całość opowieści, oceniam ją bardzo dobrze i zachęcam do przeczytania te osoby, które lubią lekkie, nie wymagające większego skupienia historie.