Samotne brzegi recenzja

Do niewielkiego miasteczka w Irlandii przyjeżdża dziennikarka, która planuje napisać książkę o dziejach rodu Deverillów. Zamek niedawno został przekształcony na luksusowy hotel a właścicielka ciągle wyszukuje nowych sposobów na przyciągniecie klientów, więc z radością ją u przyjmuje. Margot przeprowadza wywiady, próbuje się zaprzyjaźnić z lokalnymi osobami i zawiera dużych nowych znajomości. Pozytywnym zaskoczeniem okazuje się, że lord Deverill, który był właśnie tą osobą, która sprzedała zamek i zasłużyła na potępienie całej rodziny, chętny jest do współpracy z Margot. Dzieli się wszystkimi dokumentami i udostępnia dziewczynie do pracy jeden z pokoi swojego domu. Nie wszyscy jednak są tacy chętni, aby skandale rodziny wyszły na jaw...

Pomimo idyllicznej scenerii i z reguły miłych dla Margot chwil, treść przepełniona jest samotnością. Samotny jest lord Deverill, ale również, jak się okazuje z biegiem wydarzeń, główna bohaterka maskuje swoje potrzeby pod maską niezależnej i pewnej siebie kobiety.

Finał opowieści udowadnia, że nawet po wielu latach cierpienia i trwaniu w marazmie jedna mała rzecz, jedna zmiana biegu wydarzeń, spotkanie na drodze jednej osoby, która o nas zadba potrafi zmienić życie drugiego człowiek a jak w tym przypadku nawet całego miasteczka.

Autorka zgrabnie wprowadziła do fabuły postacie duchów, które delikatnie manifestujące swoją obecność były świadkami wszystkich wydarzeń. W niektórych rozdziałach narrację przejmowała jedna z tych duchowych postaci - Katty, która nie potrafi odejść do świata umarłych, utknęła w miejscu pośrednim dopóki rodzina Deverillów nie odzyska zamku z powrotem. Zabieg ten był dla mnie całkowitą nowością i dodał do fabuły tajemniczości, pozwolił na chwilę zastanowić się, czy bliscy którzy odeszli mogą ciągle z nami być.

Samotne brzegi to świetna obyczajówka, wiele się działo nie tylko na kartach dokumentów rodu przeglądanych przez Margot i ale i dla niej osobiście podczas pobytu w miasteczku również: romans, intrygi, zazdrość, miłość, przelotne znajomości, wychodzenie z odwyku. Nie da się przy tej historii nudzić, to pewne.