Przejęcie recenzja

Po trzeci kryminał Chmielarza sięgnąłem z dużym zaciekawieniem, bo to według mnie jeden z najlepszych autorów polskich kryminałów. A książka jest kolejnym tomem z cyklu opisującego pracę komisarza Jakuba Mortki. Jak zwykle Mortka boryka się z kłopotami życiowymi: myśli, że zaraził się HIV w poprzednim tomie cyklu, 'Farma lalek', ten strach wisi nad nim jak siekiera. Uderza samotność komisarza, przeżywa wielki kryzys związany z powyższym podejrzeniem i nie ma nawet komu się zwierzyć, porozmawiać o tym. Prowadzi, prawdę mówiąc, dosyć nędzny żywot, marnie je, nie dosypia, całym jego życiem jest praca, wyniszczająca, stresująca, niewdzięczna. I nie dziwi, że po ciężkim dniu pije alkohol, to po prostu pozwala mu zmyć z siebie całodzienne napięcie.

Książka zawiera kilka interesujących wątków obyczajowych. I tak porusza problem rozwiedzionych mężczyzn, którzy pozbawieni są praw do spotykania się z dziećmi. Mamy też ciekawie przedstawioną sprawę prywatności w internecie: nieopatrznie zostawiamy w nim tyle wiadomości o sobie, że mogą zostać łatwo wykorzystane przeciwko nam. I jeszcze przemoc w rodzinach policjantów, problem rzeczywisty i trudny, bo bita żona policjanta naprawdę nie ma się komu poskarżyć.

Ciekawie rozgrywany jest motyw stosunków wewnątrz policyjnych. I tak Mortka mocno konfliktuje się ze swoim starym partnerem Kochanem. Ciekaw jestem, jak to autor pociągnie w następnych tomach.

Styl ma Chmielarz dobry, książka nie nudzi, czasami wrzuci wulgaryzm, ale trudno, żeby policjanci mówili jak pensjonarki (myślę, że w obecnych czasach i pensjonarki klną). Próbka stylu, stary policjant namawia Mortkę, żeby pogadał ze znanym gangsterem i zdobył od niego informacje: „Ze mną nie będzie chciał gadać, bo wie, że nic nie ugra. Z tobą to co innego. I tak będzie cię chciał wyruchać. Ale jak chcesz kogoś wyruchać, to najpierw sam musisz zdjąć spodnie. Rozumiesz?”

Celowo nie piszę o intrydze kryminalnej, która jest dosyć zagmatwana, z kilkoma niepowiązanymi wątkami, ale na końcu wszystko ładnie się rozwiązuje. Boczne wątki są tak ciekawe, że intryga mniej ważna.

Książki słuchałem w formie audiobooka dobrze czytanego przez Janusza Zadurę.