Recenzja książki Sieroce pociągi

 "Sieroce pociągi" to pod każdym względem wspaniała książka. Ujmująca i wzruszająca, chwyta za serce i nie pozwala o sobie zapomnieć. Z każdą przeczytaną stroną coraz bardziej chcemy dowiedzieć się, co spotkało kobietę o trzech imionach Niemh/Dorothea/Vivian. 
 
 Od 1845r. do 1929 r. pociągi transportujące z Nowego Jorku na zachodnie wybrzeże USA osierocone dzieci przewiozły około 200 000 dzieci.Ofiary amerykańskiego snu swoich rodziców, potomkowie emigrantów z Irlandii, Szkocji czy Polski. Miały uzyskać szansę na lepsze życie, ale nie zawsze było im to dane. O wiele częściej były po prostu darmową, tanią siłą roboczą, zmuszane do niewolniczej pracy.
 
 "Sieroce pociągi" to osnuta na faktach opowieść o nieznanym i dość wstydliwym epizodzie w historii amerykańskiego mocarstwa. Poznajemy historię 91-letniej Vivian Daly, która jest odbiciem losów setek tysięcy dzieci z tamtych lat. Staruszka pragnie uporządkować swoją przeszłość, a ma jej w tym pomóc niepokorna Molly - dziewczyna stojąca u progu dorosłości, tułająca się od jednej do drugiej rodziny zastępczej.
 
 W życiu obu kobiet bardzo ważną rolę pełnią książki, dające możliwość oderwania się od rzeczywistości, ucieczki do innego świata. Wspomnienia Vivian mieszają się z doświadczeniami Molly, a obydwie kobiety zaczyna łączyć szczera przyjaźń.
 
 Dawno żadna książka o tematyce obyczajowej nie zrobiła na mnie tak piorunującego wrażenia, choć z pozoru jest prosto skonstruowaną opowieścią. Choć autorka dodaje od siebie notkę historyczną, to jednak warto samemu poszperać w sieci, czym były sieroce pociągi i z czym wiązały się początki działalności organizacji charytatywnych w USA. Gwarantuję, że od książki nie sposób się oderwać.Polecam gorąco!