Ucieczka Sigmunda Freuda recenzja

Interesująca książka o ucieczce Sigmunda Freuda z Wiednia do Londynu w czasie II wojny światowej. Znany światu psychoanalityk pochodzenia żydowskiego musi uciekać przed nienawiścią Goebbelsa i Himmlera. Początek książki stawia w świetle jupiterów Antona Sauerwalda, nazisty zajmującego się majątkiem rodziny Freudów. Czytamy i zastanawiamy się jaką tak naprawdę rolę odegrał on i jego żona, w życiu Sigmunda Freuda.

Książka na przemian raz mnie wciągała raz nudziła. Bardzo szczegółowo i dokładnie odtwarza autor historię życia i twórczości Sigmunda Freuda oraz jego rodziny i najbliższych osób z nim związanych. Dużo tu ciekawostek i bardzo osobistych wyznań. Poznajemy je dzięki listom, które Freud uwielbiał pisać. Dowiadujemy się z nich jakim by człowiekiem, co go interesowało i jak zmieniało się jego podejście do wielu tematów. Dużo w nich masek, w zależności od tego z kim pisał. Widać w nich sprzeczności jego natury, a może po prostu zmieniał się w zależności od okoliczności, nastroju…trochę to zaskakujące, chociaż…

Zastanawiałam się nawet, czy to w porządku tak dociekać i wchodzić w czyjeś życie. Lubię czytać biografie i dowiadywać się, dlaczego ktoś osiągnął coś wybitnego w danej dziedzinie, jak do tego doszedł, jaka była jego droga. Tylko te szczególiki trochę mnie onieśmielają, bo ja jednak nie chciałabym, aby ktoś czytał moje listy czy pamiętniki, ale…Tu dowiadujemy się, że Freud był jednak próżny i sam wystawiał się na publiczne oblicze. Ścierały się dwie jego twarze – z jednej strony szukał poklasku a z drugiej stronił od rozgłosu, a jeśli już, to był to rozgłos kontrolowany. Tym bardziej interesująca postać wyłania się z opisu Davida Cohena.

Wiedząc, ile Sigmund Freud zrobił dla poznania psychiki ludzkiej, z zainteresowaniem czyta się o jego poglądach na różne sprawy życia politycznego, społecznego i ekonomicznego. Szczególnie wybrzmiewa w książce żydowskie pochodzenie lekarza i rola chrześcijan w życiu narodu żydowskiego. Zaskakuje ciągłe, nieustanne poszukiwanie prawdy przez Freuda, który analizuje to Biblię, sięgając również do mitów greckich i przypowieści. Jednak najważniejsze są sny i im Freud poświęca najwięcej miejsca poszukując odpowiedzi na stawiane sobie pytania o psychikę ludzką.

Czytając książkę, szłam za autorem, który poddał analizie życie znanego twórcy psychoanalizy, jak na sznurku i z każdą kolejną kartką odkrywałam tę postać od nowa. Poznałam całą rodzinę Freuda, związki i powiązania rodzinne, jego dochodzenie do ukazanych w przyszłości światu odkrywczych teorii. Właśnie to w tej książce jest najciekawsze. Jeśli pisze o roli rodziny w życiu człowieka, sam stara się zgłębić tę swoją rodzinę oraz to jaki wpływ miała ona na psychikę dziecka. Wychowywał się w rodzinie patchworkowej i ta rodzina miała ogromne znaczenie w odkryciu większości jego teorii.

Czy czułam się jak na kozetce u psychologa? Czasami tak, w zależności od tego o jakiej teorii Freuda czytałam. Przebiegła mi przez głowę, niejedna zaskoczona myśl, choć jak czytam, „przez głowę Freuda przebiega naraz tyle myśli, że nie jest on w stanie za nimi nadążyć”. Stąd pewnie jego wielkość…