Nieustraszony Strach na Wróble recenzja

Gdybyście w szalonym pędzie wakacyjnych dni zapragnęli odrobiny spokoju i wyciszenia, to wybierzcie się w niespieszną, pełną melancholii podróż z Nieustraszonym Strachem na wróble.

Pewnego dnia człowiek stworzył stracha na wróble, a dzięki dziecku strach przejrzał i mógł podziwiać piękno natury. Jednak pozostawionemu na polu doskwierała samotność. Z nadzieją zerkał na ptaki, które jednak nie chciały się do niego zbliżyć. Aż znalazł się odważny ptaszek, który nie bał się stracha i zamieszkał w jego kapeluszu. Razem obserwowali świat i marzyli… Aż w końcu wyruszyli w drogę w aby odnaleźć dom rannej jaskółki. Umościła sobie gniazdko w miejscu, w którym ludzie mają serce i… na zawsze zagrzała sobie miejsce w sercu Stracha.

Grzegorz Majchrowski w „Nieustraszonym strachu na wróble” w piękny, poetycki sposób opowiada o emocjach, które są w tej historii najistotniejsze. Jest to powieść drogi, jednak nie znajdziemy tu wartkiej akcji. Są natomiast piękne opisy krajobrazów, jest cisza i sielskość pól i przydrożnych zagajników. Jest spokój i wsłuchanie się w siebie i w naturę. Ta opowieść wycisza i sprawia, że nasze na co dzień śpiesznie łopoczące serca wyrównują rytm. Wiele w mniej marzycielstwa, wytchnienia i spokoju.

Wielu zarzuca jej, że jest nudna. Dla mnie jest wyjątkowa. Uwielbiam jej delikatność i sentymentalizm. Wtapiam się w tę lekturę, oddycham lekko i obserwuję losy bohaterów powoli kroczących z odwagą do przodu. Zachwycam się rodzącą się przyjaźnią i podziwiam oddanie, z jakim ją pielęgnują. Towarzyszy mi w tym mój syn, który sam po tę książkę sięga.

Całości dopełniają utrzymane w stonowanych kolorach ilustracje. Geometryczne, nieco ostre, ale łagodzone przez ciepłe barwy i idealnie współgrające z opowiadaną historią. Nie wyobrażam sobie tej książki zilustrowanej inną kreską niż ta stworzona przez Marię Giemzę. W prostocie kryje się ich największa siła i magia.

Dla mnie wybór tej opowieści w konkursie „Piórko” w 2017 r. to trafny wybór. Niewiele jest tak spokojnych, ale pięknych historii, a czasami warto po nie sięgać.