Skradzione dziecko recenzja

Książki obyczajowe z reguły niosą w sobie ciekawą historię. " Skradzione dziecko" Diney Costelo, jest właśnie takim przykładem.

Fabuła powieści rozgrywa się w roku 1941, w Plymouth w jednym z miast należących do Wielkiej Brytanii. Nie przypadkowo akcja powieści jest umieszczona w okresie ll wojny światowej. W miasteczku rozbrzmiewa alarm przeciwbombowy i wszyscy mieszkańcy podążają do schronów. Tak też czyni rodzina Shawbrooków. Na wypadek alarmu od dawna są przygotowani. Każdy z sześcioosobowej rodziny wie, co ma robić. Vera jest odpowiedzialna za wyniesienie najmłodszego, bo zaledwie dziewięciomiesięcznego Freddiego. Dopiero w schronie okazało się, że chłopca nie ma.

W książce splatają się równolegle losy dwóch bohaterek, dla których życie małego chłopca nie jest obojętne. Jedną z nich jest Maggie, która zaopiekowała się dzieckiem, drugą osobą jest jego biologiczna matka, która robi wszystko, aby odzyskać swojego syna.

Książka to dramat obyczajowy. Zarówno część poświęcona zawierusze wojennej, jak i ta przedstawiająca losy małego chłopca, jest ukazana w sposób wywołujący emocje.

Autorka ma lekkie pióro, którym niczym malarz, maluje rzeczywistość zagrożenia i zniszczeń wojennych. Ta część jest bardzo wiarygodna i czytając można sobie wyobrazić i przeżywać, wraz z bohaterami. Nie jest to wprawdzie powieść historyczna, ale wydarzenia są opisane w sposób rzetelny i prawdziwy.

Portrety głównych postaci są naświetlone w wystarczającym stopniu. Osoby wydają się prawdziwe, a ich zachowania wiarygodne.

Autorka, bardzo umiejętnie, wplotła miłosne sceny, pełne uniesień i prawdy, wynikającej z rzeczywistości wojennej. Muszę przyznać, że ten wątek śledziłam z takim samym zaangażowaniem jak temat przewodni.

" Skradzione dziecko" jest pierwszą książką, pani Diney, którą przeczytałam. Zważywszy na fakt, że jest napisana rewelacyjnie i zaciekawiła mnie opowiedziana przez nią historia, z pewnością nadrobię zaległą lekturę. Liczę na równie udaną ucztę czytelniczą.

Z całego serca polecam tę książkę i zachęcam do jej przeczytania.