Koronki z płatków śniegu recenzja

Książka w szczegółach jest napisana prosto i zrozumiale, bez zbędnych zapełniaczy treści, ale ogólnie daje czytelnikowi silne wrażenia czytelnicze. Jest tam o rodzinie i miłości, o ciężkiej pracy i trudnym patriotyzmie. Książek o Śląsku, zdaje się, nie ma dużo. Ślązacy albo Gdańszczanie przez lata byli pomijani w literaturze popularnej. Ich trudna historia była zapomniana. Wypominano im Wermacht i niemieckie imiona. Autor serii historycznej Paweł Jasienica w swoich książkach bardzo ubolewał, że Jagiellonowie zaniedbali te ziemie, że stracono je troszkę przez zaniedbanie, przez litewskie aspiracje, przez politykę wschodnią. Wiedziałam o powstaniach śląskich, ale że Piłsudski nie interesował się odzyskaniem tych ziem, tego nie wiedziałam. W książce jest i o tym. A także o tym, że Ślązaków nie pytano o zdanie w kwestii wcielania do wermachtu, że byli zmuszani i że takie podziały na swoich i obcych były sztuczne, często przeprowadzane w kamienicach, na podwórkach, w zakładach pracy. A prawdziwe zachowana patriotyczne wynikały z domów, z rodzin, z tego, jakie wartości kultywowano w rodzinach.
Inna sprawa poruszana w tej przepięknej książce to status społeczny bohaterów. Protoplasta rodu Ruczajów, hrabia Juliusz Ruczajewski z majątku na Polesiu po powstaniu styczniowym musiał uciekać. Trafił na Śląsk bez niczego. Nawet wykształcenie uniwersyteckie mu się nie przydało, bo trafił do huty cynku. Ożenił się ze Ślązaczką i założył ród. Potomkowie Juliusza hrabiami nie byli. Pracowali ciężko, mieszkali w familokach i wykonywali 'normalne' zawody. Ale pielęgnowali wychowanie patriotyczne i interesowali się działalnością społeczną, na przykład w harcerstwie.
Autorka opisuje dzieje rodziny, różne ważne wydarzenia w poszczególnych pokoleniach, ich dramaty i radości, troski i kłopoty. Nie ma kolejności czasowej, ale zachowuje porządek. Pomaga z wym czytelnikowi drzewo genealogiczne. Z całości wynika obraz jak powyżej: dzieje ciężko pracujących Ślązaków, pielęgnujących polskość, ale i ślązkość, których życie nie rozpieszczało, ale dla których zawsze najważniejsza była rodzina i honor.