Brudna robota recenzja

Od pierwszych stron chce się krzyknąć: wow!. „Brudna robota" to niezły koktajl zakręconych pomysłów, niespodziewanych zwrotów akcji i przede wszystkim spora dawka humoru. Bohater powieści Moore'a jest typowym samcem beta (czyt. lekki pierdoła), który z dnia na dzień, na początku zupełnie nieświadomie, zostaje Handlarzem Śmierci. Od tego momentu trup sieje się gęsto, najczęściej w bezpośrednim sąsiedztwie pociesznego Charliego. Do tego dochodzi cała plejada sztandarowych postaci makabresek, które mają bawić - jak choćby homoseksualna siostra, ogary piekieł czy Afroamerykanin w seledynowym garniturze.


Od „Brudnej roboty" trudno się oderwać. Jednocześnie żal czytać kolejne strony, bo to zwiastuje bliższy koniec dobrej lektury. Moore za oceanem cieszy się pozycją wybitnego komika. Stawiany na równi ze Swiftem czy Voneghutem. Chyba jeszcze za wysokie progi, ale zdecydowanie konkurencję przewyższa. Potrafi autentycznie rozbawić i nie stracić tempa. Powieść zabawna i niegłupia.