Sowniki recenzja

Sowniki to obiecujący debiut literacki z pogranicza gatunków literackich. Nie zabraknie tu nuty obyczaju, bazy thrillera i nawet kropelki interesującego kryminału. Jeśli lubicie rodzinne tajemnice, to książka autorstwa Kamili Bryksy będzie właśnie dla Was. Teraz coraz częściej w literaturze pojawia się motyw tajemniczego Podlasia, gdzie prym wiodą lokalne wierzenia, wiedźmy, strzygi i szeptuchy. Czy i Sowinki będą spowite mgłą, a ta aura mrocznych sekretów pozostanie z nami na długo?

Bernard zmaga się z tęsknotą za ukochaną żoną, która zginęła w wypadku. Pod wpływem impulsu i pozostawienia wspomnień wciąż żywymi wyrusza do miasta, z którego pochodziła ukochana. Znów chciałby być blisko niej, ożywić te wspomnienia, ale także poznać prawdę o rodzinie. Weronika nigdy nie zapraszała go do Sownik, temat rodziny bardzo szybko ucinała. Teraz Bernard wraca do domu, w którym wychowała się żona i dopiero wówczas zaczyna rozumieć jej decyzję. Ile sekretów może skrywać jedna rodzina? Ile jesteśmy w stanie zrobić dla bliskich? Hermetycznie zamknięta wioska nie chce miło przyjąć obcego mężczyzny, który tylko węszy i zadaje niewygodne pytania. Sowniki jednak skrywają wiele tajemnic, to właśnie tu znikają tajemniczo kobiety, a historia zaginięć wydaje się coraz bardziej skomplikowana. Im więcej pytań Bernard zadaje, tym z większą ilością kłamstw będzie musiał się zmierzyć.

Jak się okazuje wiele! Autorka początkowo w bardzo umiejętny sposób pozostawiała nam okruszki do rozwiązywania zagadki, lecz później… Wprawieni w tym gatunku mogą szybko wpaść na rozwiązanie zagadki i napięcie opadnie. Wydaje się być to dość znanym błędem debiutanta, który zbyt szybko przestaje mącić czytelnikowi w głowie. Mimo wszystko Kamila Bryksy wciąż odkrywa przed nami tajemnice, ponieważ momentami czułam się, że nie czytam ów książki dla samej zagadki, ale dla przeżyć Bernarda. Tutaj naprawdę warto wyróżnić interesującą kreację psychologiczną bohatera. Autorka nie poszła na skróty, umiejętnie opisuje stratę, tęsknotę, ale także walkę z demonami przeszłości.

Przez książkę się po prostu płynie, jest króciutka, powiedziałabym nawet, że skondensowana. Niektóre wątki mogłyby zostać bardziej rozpisane, aby lepiej utrzymać napięcie czy powodzić dłużej czytelnika za nos. Zabrakło mi też typowych elementów dla Podlasia. Oprócz tego, że autorka stworzyła fikcyjną wioskę, mało tu mamy folkloru czy opisów. Miałam wrażenie, że to mógłby być każdy inny rejon Polski. Fabuła skupia się na psychologii, stracie i odkrywaniu prawdy o rodzinie, którą żona naszego głównego bohatera mocno odcięła od ich małżeństwa. Jeśli szukacie więc mocnych wrażeń, gwałtownych zwrotów akcji, Sowniki nie będą dla Was. Docenicie książkę, jeśli lubicie rodzinne tajemnice, wgłębianie się w psychologię bohatera i motyw zamkniętej społeczności. I jestem pewna, że przeczytacie ją w jeden wieczór.