Śpiewaj ogrody recenzja

„Śpiewaj ogrody, których nie znasz, serce moje, jak w szklance

Zdecydowanie nie jest to książka dla wszystkich. Na pewno jedną z zalet tej pozycji jest język, którego używa autor. Słowa, budowanie zdań, opisy – wszystko jest niezwykłe i ciesze się bardzo, że ją przeczytałam właśnie dla tak pięknie zbudowanych zdań. Nie jestem fanką muzyki klasycznej, ale przedstawiona w książce wizja muzyki znakomicie współgra z tekstem. Misją czytelnika jest odpowiednie wczucie się w emocje jednego z bohaterów - kompozytora, Ernesta Teodora. Jeśli ta sztuka się uda, to wtedy będzie to nadzwyczajnie rewelacyjna podróż. Podróż po świecie muzyki, nut, emocji i wielkiej pasji. Fabuła oparta jest na przyjaźni młodego gdańszczanina z dużo starszą Niemką, Gretą. Wokół niej opisane są losy jej i jej męża w Wolnym Mieście Gdańsk, ale także trudnej rzeczywistości wojennej i powojennej. Właściwie należałoby napisać, że losy bohaterów krążą wokół majątku Grety i Teodora przy ulicy Polanki. Oprócz małżeństwa i młodego chłopca, w książce znajdujemy też losy Kaszubów i Francuza, którego pamiętniki odnajdują się w domu Niemców. Dzienniki te skrywają bardzo mroczną tajemnicę z XVIII wieku. Autor w „Śpiewaj ogrody” opisał dramatyczne losy mieszkańców Gdańska, który opanowali najpierw Niemcy a potem Rosjanie. Nieprzypadkowo jednym z wątków jest niedokończona opera Wagnera, którego Niemcy wielbili. Możliwe, że to dlatego, że słynny kompozytor nie krył swoich antysemickich poglądów, ale z drugiej strony zmarł w 1883 roku, kiedy w Niemczech nie istniał jeszcze ruch narodowościowy. Inną ciekawą historią jest autobiograficzna opowieść Pawła Huelle, który jest synem studenta, który dostał przydział mieszkaniowy w domu Grety i jest właśnie tym młodym chłopcem, który się z nią zaprzyjaźnia. Pomimo, że nie jest to powieść łatwa - jest wciągająca, trzeba tylko wczuć się w muzykę, w realia tamtych dni i w Gdańsk.