Dziecięcy kram recenzja

Bohaterką powieści jest Klara Silva, której życie ciągle rzuca kłody pod nogi. Nie ma pracy, stałego miejsca zamieszkania i samotnie wychowuje pięcioletniego syna Victora. Kiedy na jej drodze staje elegancki właściciel sklepu z odzieżą i zabawkami o wdzięcznej nazwie „Dziecięcy Kram” oferując pracę oraz miejsce zamieszkania, ta, nie waha się ani chwili i przyjmuje jego propozycję. Nie wie, do jakich konsekwencji doprowadzi jej decyzja.

Jednym z atutów powieści są dobrze rozpisani bohaterowie. Nie są przezroczyści, ale właśnie czuć, że są to postaci z krwi i kości. Mają swoje wady, zalety, podejmują decyzje, które normalnym ludziom zmroziłyby krew w żyłach, a czytając kolejne fragmenty dosłownie chciało się krzyczeć (ja krzyczałam!) „nie właź tam cholero jedna!” 😉 Najbardziej tajemniczą i ekscentryczną postacią jest właściciel sklepu. Jest to bohater pełen sprzeczności. Raz elegancki, taki wyrafinowany, a raz pokazuje swoją drugą, ciemną naturę. Pan Alonso jest zdecydowanie moim faworytem tej powieści!

Co z klimatem? Wszak miałam ochotę na powiew klimatu grozy. W tej powieści można znaleźć idealne połączenie zjawisk paranormalnych z rasową, mroczną zagadką do rozwiązania. Razem z bohaterami, szukamy śladów, tropów, które mogą zaprowadzić do rozwiązania nie tylko tajemnicy sprzed czternastu lat, ale i do odpowiedzi, co tak naprawdę kryje się w piwnicy Dziecięcego Kramu. Szczerze mówiąc, sam autor nie bardzo w tym pomaga, co rusz wprowadzając przerywniki, czy retrospekcje. Przyznaję, że miałam takie momenty, że strasznie kusiło mnie, by zajrzeć na koniec książki i dowiedzieć się w końcu prawdy! Tak samo jak w przypadku poprzedniej pozycji „Miasteczka Anterrey”, autor idealnie balansuje na granicy horroru, thrillera, okraszonej odrobiną fantastyki. Świetny mix!

Jeśli chodzi o język powieści jest on bardzo przystępny, łatwy i lekki. Głównie czytamy historię widzianą oczami Klary Silvy, natomiast co jakiś czas, wplatane są rozdziały, przedstawione w trzeciej osobie, dotyczące innych postaci. Dodatkowym plusem jest fakt, że autor opisywał miejsca, w których naprawdę był, co napisane jest w podziękowaniach umieszczonych na końcu książki. Dzięki temu w trakcie lektury można się poczuć niczym turysta w brazylijskiej metropolii. Dodam jeszcze, że choć nie zawsze lubiłam się z redakcją tekstu przez wydawnictwo Novae Res, to jednak tutaj, nie mogę się niczego doczepić.

No i oczywiście, czas na odpowiedź, czy fabuła książki, opiera się na motywie ze znanej powieści Stephena Kinga? Nie. I naprawdę tylko tyle mogę napisać, aby nie zasypać Was spojlerami. Jednak zdecydowanie mogę powiedzieć, że „Dziecięcy Kram” jest niesamowity. To kufer pełen tajemnic, umieszczony w mrocznej piwnicy, w której nikt nie chce się znaleźć, kiedy zgaśnie światło. Aura grozy, która spowija czytelnika, ponure postaci w ciemności i te niespodziewane decyzje bohaterów, sprawiają, że powieść zalicza się do rodzaju tych nieodkładalnych.

No to co, wejdziecie ze mną do „Dziecięcego Kramu”?

PS. Za egzemplarz do recenzji dziękuję autorowi!