Recenzja książki Srebrzyste węże

Roshani Chokshi stworzyła bardzo luksusowy a zarazem mroczny świat, w którym może zdarzyć się wszystko. Autorka genialnie operuje zwrotami akcji oraz niedomówieniami, które potęgują chęć by jak najszybciej przeczytać całą książkę. Ciężko było mi się oderwać od “Pozłacanych wilków”, lecz od “Srebrzystych węży” było to wręcz niemożliwe, akcja gnała a bohaterowie zmagali się ze swoimi demonami. Po lekturze tych dwóch tomów, nie mogę się doczekać kolejnego, zakończenie “Srebrzystych węży” wbiło mnie w fotel i upewniło mnie, że jest to genialna seria, którą warto mieć na swojej półce. Nie tylko dla wspaniałej treści, ale i dla cudownych okładek, które będą się pięknie prezentowały na półce. Autorka nie tylko porwała mnie w ekscytującą podróż, lecz również ukazała mi różne oblicza miłości i przyjaźni.

Po dramatycznych wydarzeniach w poprzednim tomie, Séverin nie potrafi sobie poradzić z żałobą. Postanawia odnaleźć przedmiot, który obdarzy właściciela boską mocą. Séverin wraz z przyjaciółmi wyrusza do mroźnej Rosji, by upewnić się, że to co uważali za mit wcale nim nie jest. Przed nimi walka z lodowymi zwierzętami i groźnymi boginiami. Boski artefakt każdemu z przyjaciół może pomóc, lecz nie każdemu na raz. Skrywane tajemnice znajdą światło dzienne, przez co wieloletnia przyjaźń może się zakończyć.

Pierwszy tom był swoistym wprowadzeniem do historii, drugi tom ukazuje nam już dużo więcej z historii. Akcja tak jak w tomie pierwszy rozkręca się powoli, lecz gdy nabiera tempa to już nie zwalnia. Autorka w doskonały sposób buduje napięcie, kreuje bohaterów w taki sposób, że nie potrafię ich nie lubić a fabuła jest tak idealnie zarysowana, że nie potrafiłam się oderwać od niej.

Żałoba głównego bohatera jest trudnym elementem do przejścia obojętnie obok tej historii. Większość jego poczynań opiera się na bólu, który czuje po stracie “brata”. Zachowanie Séverina ukazuje czytelnikowi konsekwencje braku pogodzenia się z stratą. Brak otwartości na przyjaciół i na miłość powoduje zamknięcie się w swoim bólu, powoduje przeżywanie straty wiąż na nowo. Mimo tego, że książka aż kipi elementami fantasy, to właśnie dzięki emocjom wylewającym się z każdej strony książki, jest to historia tak bardzo prawdziwa.

Historia przedstawiona w książce jest na tyle świeża, że czyta się ją płynnie. Pióro autorki jest bardzo przyjemne w odbiorze a język przez nią użyty nie jest trudny. Romans, który znajdujemy w niej nie rządzi całą historią, jedynie delikatnym dodatkiem do niej. W dobie, gdzie multum książek dla młodzieży to romanse lub romanse paranormalne, bardzo przyjemnie czytało się historię, gdzie on nie dominował.

Polecam tę serię całym sercem, nie mogę się doczekać kolejnego tomu i znając mnie, wiecie, że dokładnie wybieram książki na moje półki i właśnie ta seria jest tą, która na nich zawita.