Pisarka recenzja

Magda Stachula zawsze będzie zajmować szczególne miejsce w moim czytelniczym sercu, w końcu to dzięki niej odkryłam, jak wiele do zaoferowania mają polscy autorzy, ale o tym przypomnę szerzej wkrótce. Tym razem chciałam się skupić na tym, że nie każda książka tej pisarki mnie zachwycała w stu procentach, choć jej doskonały warsztat czynił porywającymi nawet te mniej udane w moim odczuciu fabuły.

"Pisarka" to thriller, którego potrzebowali wszyscy fani gatunku, mimo że nawet nie zdawali sobie z tego sprawy. Myślę, że większość z nas zastanawiała się nad tym, jak właściwie wygląda życie popularnego twórcy, ile uśmiechów wokół niego jest sztucznych, a ile relacji kupionych. Po lekturze najnowszego dzieła Magdy Stachuli wnioski na ten temat nie są budujące. Oczywiście musimy brać pod uwagę, że to tylko fikcja literacka, a to, jak cienka granica dzieli ją od rzeczywistości, wie tylko sama autorka.

Cztery perspektywy składają się na niezwykle smutną historię. Pierwsze strony skłaniają nas do przygotowania sobie dość oczywistej tezy, która sprawia, że wydaje nam się, że będzie nieco przewidywalnie. Ależ to był sprytny zabieg, zupełnie odwrócił uwagę i skupił ją na wątku, który ostatecznie okazał się mieć dla intrygi mniejsze znaczenie. Tym większe było więc moje zaskoczenie, gdy wszystkie puzzle wskoczyły na właściwe miejsca, bo długo usilnie próbowałam ułożyć z nich coś zupełnie innego.

Ta powieść nie ma dla mnie słabych punktów. Wszystko zagrało idealnie, a emocje kumulowały się aż do samego końca, mimo że najmocniejsze fragmenty pojawiły się nieco wcześniej. Sporych umiejętności wymaga utrzymanie zainteresowania czytelnika, gdy teoretycznie wszystko jest już wyjaśnione, a autorka sprawiła, że przy ostatnich zdaniach byłam zaintrygowana równie mocno, co na samym początku. Na pewno to, co zostało zawarte po haśle "rok później" daje do myślenia.

"Pisarka" to rasowy thriller, w którym odnajdziemy wszystkie kluczowe dla tego gatunku elementy - złożoną intrygę, dopracowane portrety psychologiczne bohaterów, a przede wszystkim gęsty od tajemnic i napięcia klimat. Magda Stachula po raz kolejny potwierdza, że jest nie tylko prekursorką, ale i mistrzynią nurtu domestic noir. Ja jestem zachwycona.

Moje 9/10.