Stażystka recenzja

wszystko symetrią być musi
odpowiednią proporcją
by zdradę w sercu zdusić
wszystko być musi harmonią
choć dusza w bólu się dusi
jedynie równość może być normą
dojrzałość męskiego dotyku kusi
lecz ona okaże się groźną

w blond włosach jego pragnienie
kuszące miękkością dotyku
w jej ciele symetrii natchnienie
w niepokojącym wybrzmi okrzyku
równowaga jest śmierci westchnieniem
w kobiecej naiwności języku
blond włosy jak jego dopełnienie
w mrocznym napięcia pokrzyku

By się dopełniło, by się naprawiło musi wybrzmieć symetria. Harmonia i ład muszą zapanować. Nad ciałem, nad duszą. Wtedy słońce odzyska promienie, kiedy w „spektaklu emocji” każdy odegra swoją rolę. Wtedy między nimi zapanuje równowaga, kiedy dotyk innego ciała stanie się wybawieniem. Na szali ratunku małżeństwa zawiśnie ich przyszłość. Wciąż niepokojąca, wciąż niepewna. Tak bardzo zależna od tej jednej osoby.

Rozpoczęta gra, która ma doprowadzić do harmonii, istnienia równości. Uwikłana w nią jasnowłosa stażystka jako cel do osiągnięcia prawidłowego równania. Ciało za ciało. Spełnienie za spełnienie. Po drodze jedna śmierć, druga śmierć. A zewsząd strach, domysły i obawy. Niepewność i trwoga o przyszłość. Nic tutaj nie jest przypadkiem. Nic nie może takim być. Wszystko musi mieć swój odpowiednik, symetryczne odbicie. Pasować musi do siebie idealnie. Wtedy wybrzmi spokój.

Ogromny sentyment noszę w czytelniczym sercu do „Stażystki”. To jedna z tych książek, która moją duszę obudziła i ukierunkowała na thriller - gatunek, który do dziś jest mi najbliższy. Z perspektywy czasu i ilości przeczytanych historii spod pióra autorki, uważam, że nie jest to jej najlepsza książka. Ale jest taka, jaką lubię - wypełniona klimatem domestic noir, który pochłania zmysły, owija je aurą niepokoju i lepkością osaczenia. Wciąga czytelnika w grę napięcia i ciekawości, poszukiwania prawdy i o niej refleksji. Niewymuszenie i subtelnie doprawiona jest erotyką, która współgra idealnie z przesłaniem tej opowieści, która zachwyca nową szatą. Polecam bardzo.