Mali bogowie. O znieczulicy polskich lekarzy recenzja

O polskiej służbie zdrowia można powiedzieć i napisać wiele, po każdy z nas czy chce czy nie spotyka się z nią na każdym kroku i w każdym momencie swojego życia. Ile systemów politycznych, ile partii, stowarzyszeń i ruchów tyle pomysłów na uzdrowienie chorej służby zdrowia.
Aby się przekonać jak naprawdę wygląda temat od środka autor Paweł Reszka wcielił się w rolę sanitariusza i postanowił na własnej skórze przekonać się o co chodzi.
Książka podzielona jest na rozdziały, poświęcone różnym sprawom. Zaczynamy od pacjentów. I tu z jednej i z drugiej strony grzechów jest co niemiara my czekając w kolejce chcemy być przyjęci jak najszybciej i to jest zupełnie zrozumiałe. Ale z drugiej strony też jest człowiek, który ma swoje potrzeby choćby fizjologiczne. Najlepszym przykładem konfliktów na linii pacjent lekarz jest pobyt na oddziale SOR, gdzie tak naprawdę powinni trafiać tylko ci z zagrożeniem życia. Stąd  nazwa oddział ratunkowy. Ale gdzie tam tu są wszyscy od kataru po ofiary wypadków. A i autor przytacza wypowiedź lekarza, który doskonale wie, że lekarze POZ radzą swoim pacjentom aby wezwać karetkę, wtedy szybko zostaną przyjęci i zrobione zostaną im badania.
Marzenia - " Zauważyłam, że z czasem pacjenta staje się numerkiem...Powołanie traci się dość szybko" to kwintesencja całego rozdziału, Student trafia na medycynę pełen ambicji i marzeń, które bardzo szybko zmieniają się, bo zderza się z rzeczywistością zwłaszcza w czasie stażu, gdzie jest traktowany jako zapchaj dziura od wszystkiego.  Sprawa finansowa to już kolejne odarcie z marzeń.
Początek - " jestem tylko stażystką, miałam uczyć się ginekologii a uczę się papierologii" . według rozporządzenia ministerstwa zdrowia to czas na pogłębienie wiedzy teoretycznej i praktycznej, autor w rozmowach zarówno ze stażystami jak i rezydentami pokazuje jak to wygląda naprawdę i nie ma podstaw do tego aby mu nie wierzyć.
Codzienność - polska służba zdrowia to system feudalny, a każdy wie co to znaczy po lekcjach historii masz miejsce w swoim trybiku i małe szanse na wybicie się. Starsi koledzy boją się konkurencji.
I nietrudno się domyśleć, że taki system musi rodzić frustrację. trudne studia, specjalizacja, staż w międzyczasie założenie rodziny, na którą nie ma czasu. Stąd bardzo trudne związki lekarsko - lekarskie albo lekarsko inne. Mijanie się między dyżurami, w przelocie wychowywanie dziecka o ile jest czas na posiadanie go. Do tego dochodzi strach czy aby wszystko zostało wykonane odpowiednio, oczekiwanie na telefon ze szpitala.
Autor bardzo solidnie wypełnił swoją rolę zarówno jako zatrudniony sanitariusz i przekonał się na swojej skórze jak wygląda codzienność pracy w szpitalu. Zebrał mnóstwo wypowiedzi pracowników służby zdrowia różnych szczebli, z różnych miejscowości różnych specjalizacji. Czy znalazł rozwiązanie sytuacji, panaceum na bolączki - raczej nie, ale bardzo dosadnie wskazał grzechy zarówno lekarzy jak i nas pacjentów. A oczekiwania raczej nie pokrywają się.