Recenzja książki Legendy Archeonu

Autor wykonał olbrzymią pracę stwarzając od podstaw przeogromny i bogaty świat - ze swoją religią, kulturą, regionalnymi tradycjami, a nawet językiem. Cała ta złożoność sprawia, że na każdej stronie odkrywamy coś nowego, a to największa renoma, jaką może mieć książka. Poruszanie się po świecie Archeonu ułatwia umieszczona w książce mapa, a drzewo genealogiczne pozwala odnaleźć się w koligacjach rodzinnych.
Główna oś fabularna tej książki toczy się wokół księcia Aodhana, którego rodzina i królestwo zostały zaatakowane i niemal doszczętnie zniszczone przez Czarną Hordę. Musi on uciekać ze swoim ochroniarzem i szukać sposobów najpierw na przetrwanie, a potem odbudowę królestwa i zemstę. Mamy tu więc wątek drogi, gdzie obaj bohaterowie przemierzają wiele mil przeżywając przy tym bezlik przygód, bardziej lub mniej niebezpiecznych.
Jest to książka wielowątkowa rozgrywająca się na kilku płaszczyznach, a postaci występujących w powieści jest doprawdy sporo. Wydawać by się mogło, że prowadzi to do jednego wielkiego chaosu, pogubienia się w tym kto jest kim i jakiż cel mu przyświeca. Jednakże nic bardziej mylnego. Każdy z nich jest niepowtarzalny, gdyż autor nadał im indywidualne cechy charakteru oraz wyglądu. Poza tym fabuła prowadzona jest w taki sposób, że płynnie przechodzi od jednego wątku do drugiego, od bohatera do bohatera, jedno wydarzenie wynika z drugiego, a wszystko razem stanowi jedną spójną całość.
Plusem jest także to, iż po świecie stworzonym przez autora kroczą nie tylko ludzie, ale także całe mnóstwo mniej lub bardziej przerażających stworów takich jak awikary, węszotrupy, turusy, wielkie modliszki, olbrzymy czy niszczyciele. Wszystkie te stwory dodają smaczku kreacji całego świata.
W każdym świecie fantasy występuje śmierć. Tutaj jest jej ogrom, giną całe miasta i wioski, a Veneni żywiący się ludzkim strachem, zmieniają swe ofiary w żywe zombie. Autor nie boi się dokładnych, drobiazgowych opisów śmierci, ukazując tym samym na okrucieństwo świata ogarniętego chęcią władzy. Myślę, że miłośnicy krwawych opisów będą ukontentowani.
Przez tych kilka dni utonęłam w epickiej opowieści, nie pozwalającej o sobie zapomnieć nawet po odłożeniu książki na bok. Im głębiej w fabułę tym coraz ciekawiej. Im więcej wiadomości tym więcej pytań. Wciąż starałam się roztrząsać dylematy trapiące głównych bohaterów książki i na nowo przedefiniować honor, poświęcenie, cierpienie i męstwo. Mimo sporych rozmiarów książkę czyta się szybko i przyjemnie. Historia jest bardzo zajmująca, okraszona niezwykłymi sceneriami, które wyobrażamy sobie z niekłamaną przyjemnością.