Buntownik recenzja

"Buntownik" Anieli Wilk to kontynuacja trylogii "Figurantka" i "Ryzykant". Jest to powieść sensacyjno- kryminalna z wątkiem erotycznym. To nasze ostatnie spotkanie z bohaterami tej serii. Alice i Bruce dalej walczą o przetrwanie w brutalnym świecie. Walka o ich życie przechodzi w decydujące starcie, wszystko stawiają na jedną kartę. Czy ich miłość przetrwa? Czy nie stracą do siebie szacunku i zaufania? Sojusznicy i wrogowie to tylko ułamek ich kłopotów, które wystawią ich na ostateczną próbę.

Cała seria przypadła mi do gustu. Pani Aniela pisze z ogromnym zaangażowaniem i z dużą wiedzą o mafii i FBI. Książka pełna akcji, która przechodzi w finałowy koniec. Bardzo przypadł mi do gustu Bruce. Super facet, walczy do końca o ukochaną i swoje dobre imię. W tej odsłonie nie zabraknie brawurowej akcji, ale także namiętnych scen, których nie szczędzą nam bohaterowie. Zakończenie mnie w pełni usatysfakcjonowało. Każdy wątek autorka doprowadziła do końca ze szczególną dokładnością. Fabuła rozwinięta znakomicie i nad podziw interesująco. Czytałam ją z wielkim zaangażowaniem, rzecz by można, że "Buntownik" jest najlepszą odsłoną tej serii. Okładka przyciąga wzrok, taka odsłona w starym stylu, znakomita. Inna od poprzednich dwóch obwolut, ale najbardziej przyciągająca wzrok. Aby więcej takich pozycji na naszym rodzimym rynku. Ostatnio spotykam same dobre pozycje, napisane przez polskich autorów, które mają status bestselerów. Jestem zafascynowana i zauroczona piórem i stylem Pani Anieli. To moje pierwsze spotkanie z tą autorką w tej serii, z pewnością sięgnę po inne jej powieści. Mam nadzieję, że są tak samo ciekawe i porywające. Uwielbiam książki, gdzie romans przeplata się z wartką akcją i walką o własne życie. Doskonała przygoda, która z pewnością was pochłonie i nie będziecie mogli oderwać się od tej pasjonującej lektury. Powieść dla każdego miłośnika dobrej książki. Nie zawiedziecie się. Sięgnijcie po tę lekturę, a was porwie bez reszty i zatracicie się w tej historii.

"Chwycił ją na wysokości karku, zmuszając, aby uniosła głowę. Pocałował ją mocno, namiętnie, wręcz zaborczo. Pocałunek, który opowiadał o tęsknocie najpiękniej, dużo lepiej niż najładniejsze słowa. Miękła przy nim, była gotowa tu i teraz zedrzeć z niego ten pomarańczowy uniform i błagać, aby ją natychmiast przeleciał. Miał w sobie ten rodzaj magnetyzmu, który działał na nią, ze względu na to, w jakim akurat Wilczur był w wydaniu."

Książkę bardzo polecam. Godna przeczytania.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl