Zrodzeni z legendy recenzja

Szesnastoletnia Bree Matthews nie potrafi się otrząsnąć po nagłym wypadku jej matki. Dziewczyna nie potrafiła wytrzymać w swoim rodzinnym domu, a że przed śmiercią matki dostała się do programu dla zdolnych uczniów w Chapel Hill to według niej najlepszym rozwiązaniem była ucieczka do nowego miejsca - z dala od wspomnień. Bree już pierwszego wieczoru na kampusie zostaje świadkiem ataku magicznego potwora, a kolejne dni w tym nowym miejscu sprawiają, że dziewczyna odkrywa tajne stowarzyszenie, które zajmuje się likwidacją demonów i ratowaniem świata. Jednak to aż tak bardzo nie interesuje dziewczyny jak fakt, że stowarzyszenie posiada merlinów (czarowników o specjalnych zdolnościach), a jeden z nich majstrował przy jej wspomnieniach ze szpitala, gdy dziewczyna dowiedziała się o śmierci matki. Bree postanawia wejść do tego tajnego stowarzyszenia i odkryć, co tak naprawdę stało się z matką... i być może pomścić jej śmierć.



Kojarzycie może ,,Dary Anioła" od Cassandry Clare? Opis tej książki bardzo przypominał mi właśnie tę serię, a jak wkroczyły demony i więzy krwi... to już w ogóle. Jednak ,,Zrodzeni z legendy" wyróżnia i jednocześnie odróżnia od wyżej wspomnianej książki wiele czynników. Najważniejszy z nich to: bazowanie na legendach o królu Arturze. Serio, ten motyw jest przegenialny, mimo tego że z początku książki można się nieźle pogubić (serio, jeden opis czytałam chyba z 10 razy, ale potem było już w porządku). Dodatkowo mamy tutaj bohaterkę czarnoskórą która MA coś do powiedzenia i pokazuje jak to osoby o tym kolorze skóry są traktowane (co przypomniało mi książkę ,,Nienawiść, którą dajesz" - swoją drogą, polecam!). Plus Bree jest naprawdę ciekawą personą pod względem psychicznym ale i fabularnym - to jak dziewczyna radzi sobie z żałobą (a właściwie nie radzi), to co robi, jakie motywy nią kierują oraz jak buduje relacje z innymi... serio Tracy Deonn świetnie ją stworzyła, tak jak i pozostałą trójkę jej nieco bliższych "znajomych".

Ogólnie kreacja postaci jest tutaj na plus, fabuła wciąga (chociaż jak wspomniałam, największym minusem jest tutaj to, że z początku ciężko ogarnąć o co chodzi), Bree się rozwija, rozwiązanie sprawy jej matki nie jest takie oczywiste, tak samo jak i więzi które dziewczyna rozwija (poza jedną, przewidywalną i zbyt szybko powstałą - jak na mój gust).

Patrząc na całokształt oraz to, że czytając na wykładach tę książkę potrafiłam się do niej szczerzyć, jak to szczeniaczka oraz na to, że naprawdę nie mogę się doczekać kontynuacji to książka dostaje ode mnie zasłużone 8/10.