Migawka recenzja

Nie podobała mi się.

Migawka Brandona Sanderona, zgodnie z tytułem, jest krótka, bieży rączo niczym kucyk na festynie; dokąd? Nie do końca wiadomo. Porusza kilka ciekawych wątków, jakoś niespecjalnie je rozwijając, co tylko pogłębia frustrację czytelnika.

Opowiada o dwóch policjantach, którzy z racji popełnionych w życiu błędów zostali oddelegowani do tytułowej Migawki - wycinka świata, zatrzymanego w czasie po to, by Chaz i Davies mogli przeanalizować, co wtedy zaszło, zebrać dowody przestępstwa i przekazać je prawdziwym policjantom.

Pomysł wydaje się głupkoodporny - niedaleka przyszłość, w której obecna jest technologia pozwalająca na analizowanie, jak doszło do przestępstwa, w czasie rzeczywistym? Materiał na książkową petardę!
Tylko, że nie.

Pierwsze, co przychodzi mi do głowy w litanii narzekania, to brak nakreślenia świata przedstawionego - jesteśmy wrzuceni w sam środek akcji, przez połowę książki domyślamy się, kto co, komu czemu i ile za co.

Później mamy podkreślanie problemów psychicznych bohatera - Davies ma lęki. Davies dostaje ataków paniki na służbie. Davies korzysta z pomocy psychiatry wydziałowego.
I co?
Jak Leo DaVinci kiedyś powiedział - ***** 100. Nic z tego nie wynika. Brak głębszego opisania zmagań Daviesa z własną psychiką bagatelizuje problem, nie wnosi wiele do akcji, jest jak refren irytującej piosenki, powtarzany co chwilę.

Kolejnym problemem jest długość tej książki. A raczej - jej krótkość. Rozumiem, że skoro Migawka, to mamy przebrnąć przez akcję sprintem, ale w moim odczuciu odbiór historii byłby lepszy, gdyby przedłużyć ją trochę. 150-180 stron nadal mieści się w definicji krótkiej formy, a wydaje się, że rozpisana na tyle stron, historia zyskałaby wiele.

Bo, wbrew pozorom, Migawka wcale mi się nie nie podobała aż tak, jak mogłoby się wydawać z tego wpisu. Ja chyba po prostu mam dość, gdy po przeczytaniu kolejnej pozycji myślę, że znowu mam do czynienia ze zmarnowanym potencjałem.

Bo na przykład zaskakujacy koniec był bardzo dobry. Albo rozważania, na ile powinniśmy pozwolić technologii rządzić naszym życiem, ile prywatności powinniśmy oddać za bezpieczeństwo - to brzmi dość współcześnie, prawda?