Szalone noce w Paryżu recenzja

Miała być dzisiaj inna recenzja ale z okazji dnia mamy postawiłam na książkę, której główną bohaterką jest samotna mama.

Inka samotnie wychowuje sześcioletniego Iwa.
Ma wsparcie swojej mamy a ojciec na każdym kroku jej wypomina, że dziecko jest z wpadki i swoimi słowami stale rani córkę.
Szczęśliwie, wnuczek jest jego oczkiem w głowie.
Gdy ten wypomina dziadkowi zachowanie, mężczyzna w końcu przytomnieje.

Inka dostaje w pracy szansę odbycia szkolenia w Paryżu, wstępuje w nią nowa energia i chęć życia.
Niestety, koledzy z pracy zrobili jej niesmaczny żart...

Teraz kobieta jest zdana na siebie z resztą pieniędzy i brakiem miejsca do spania.
Ma za to marzenia i na jej drodze staje Oskar, którego poznała w samolocie.

Powiem Wam, że to już druga książka autorki, po którą sięgnęłam i to jest niebywałe, jak taka niewielka ilość stron potrafi być naładowana emocjami.

Conajmniej dwa razy płakałam przy czytaniu tej książki a to wcale nie jest łatwe.

Humoru także tutaj nie brakowało, czyta się ją bardzo szybko i ze stałym zaciekawieniem.

Jestem pod wrażeniem, że nasza bohaterka znalazła wyjście z sytuacji, że każdą rzecz potrafiła docenić i znaleźć w niej zalety.
Nie bała się ciężkiej pracy, marnej pensji czy warunków bytowych.
Zakasała rękawy by przetrwać i żeby jej oraz jej dziecku było lepiej.

Nie wyobrażam sobie, co musiała czuć zostawiając syna na trzy miesiące.
Nie wiem czy ja bym tak potrafiła zostawić swojego łobuza.
Z drugiej strony kobieta trochę nie miała wyjścia.

Pełna pasji, miłości, uczuć i emocji historia o walce o miłość oraz swoje ja.
Walka o marzenia, które trzeba spełnić i o rodzinę, którą warto mieć.

Pani Wioletta jednocześnie otula nas powieścią niczym ciepłym kocem, tworząc confort book przy czym potrafi zadać ciosy bohaterom, które w nas wywołują smutek, żal, współczucie a nawet wyciska z naszych oczu łzy.
Natomiast pięknie dodaje happy end czym znowu znajdujemy się pod bezpiecznym kocem z uśmiechem na ustach i zadowoleniem z lektury.

Czekam już z niecierpliwością na kolejną książkę, ciekawa, co autorka nam teraz zaserwuje.
Jaki koktajl emocji tym razem?