Szara dama recenzja

Angielska literatura, nie tylko gotycka, XIX wieku zawsze mnie fascynowała i jeśli tylko nadarzy się okazja sięgam po tytuły, których jeszcze nie czytałam. "Szara dama" Elizabeth Gaskell należy do takich książek. Jeszcze zanim zaczęłam ją czytać, już żałowałam, że liczy niecałe sto stron, ale jak się okazuje to nie powieść, lecz nowela.

"Szara dama" w Polsce ukazała się po raz pierwszy w 1926 roku, nakładem Księgarni św. Wojciecha, w tłumaczeniu J. F. Wydanie, które czytałam pochodzi z 2023 roku i ukazało się nakładem Wydawnictwa MG. Tłumacz lub tłumaczka nadal sygnowana jest inicjałami J. F., a więc nie jest to nowe tłumaczenie. Rzadko piszę w recenzjach o okładkach, ale Wydawnictwo MG naprawdę się postarało. Książka wydana jest niezwykle starannie, ma piękną, imitowaną na płócienną okładkę, z tłem w kolorze zgaszonego, jasnego fioletu i damą opierającą policzek na prawej dłoni, ubraną w wyrazistą, zieloną suknię. Takie wydanie na pewno jest ozdobą każdej bibliotecznej półki.

Powieści Elizabeth Gaskell czytałam już wcześniej, były to: "Cranford" i obszerne "Żony i córki" oraz "Północ i Południe", w których opisywała życie różnych warstw społecznych ówczesnej Anglii. Nowela "Szara dama" różni się od tamtych powieści przede wszystkim tym, że nie jest utworem społecznym, ale zalicza się do literatury grozy. Opowiadanie czyta się niezwykle przyjemnie i rytmicznie, autorka świetnie zbudowała napięcie, które stopniowo rośnie i wzmaga uwagę oraz ciekawość czytelnika. I jak to w literaturze grozy bywa jest zamczysko, noc, zbrodnie, strach, tajemnica. Jest wreszcie antynomiczna para: on, pan de Tourelle - zły i nieludzki oraz ona, Anna - piękna i dobra. Rozwiązanie pewnego wątku pozytywnie mnie zaskoczyło, a nawet zdziwiło, bo byłam przekonana, że został zamknięty. Tymczasem nazwisko de Poissy pojawia się niespodziewanie w ostatnim zdaniu.

Ale jak to się wszystko zaczęło, co tam się działo i jak się skończyło? Trzeba przeczytać "Szarą damę". Polecam zwłaszcza tym czytelnikom, którzy gustują w angielskiej literaturze XIX wieku oraz powieściach grozy. Ja się nie zawiodłam. To naprawdę intrygująca lektura.