Szepcz do mnie więcej recenzja

Lena niespodziewanie dostaje informację o spodku, po zmarłej ciotce Maryli, odziedziczyła dom w Tyńcu. Zaskoczenie, zdziwienie, bo choć ciotka była siostrą matki, to nigdy jej nie poznała. Wbrew protestom rodziców postanawia tam zamieszkać. Znajduje pracę jako fryzjerka, a w wolnych chwilach zaczyna remontować podupadły dom.

Odwiedzając grób ciotki, spotka przypadkiem na cmentarzu przystojnego, ale niestety irytująco-gburowatego bruneta. Jakub, jego przeszłość nie była kolorowa, miał za sobą przeżycia, które nie dawały o sobie zapomnieć, starał się upchać je głęboko do szuflady, ale one wciąż go prześladowały.

Tych dwoje połączy coś niewidzialnego, magnetycznego, coś, do czego bali się przyznać.

Lena, u niej problemy nie brały się znikąd, one zawsze same pojawiały się tam, gdzie była ona. Dzięki znalezionemu, na strychu, pamiętnikowi, odkryła przeszłości swojej rodziny, poznała historię, którą napisało samo życie. To nie były łatwe i proste wspomnienia, spisane przez ciotkę, to były zdążenia, która wiele namieszały w jej życiu.

Miałam zaplanowaną podróż, więc książka musiała poczekać kilka dni, aż sięgnę po nią. Muszę przyznać szczerze, że ogromnie żałuję tego, że nie wzięłam się za nią wcześniej, gdyż autorka w stu procentach trafiła w moje gusta. Historia, która jest napisana lekkim i przyjemnym językiem, nie męczy, lecz sprawia, że każda kolejna strona odpręża i porywa w wir wydarzeń.
Lubię mądre książki, takie, podczas których człowieka nachodzą różne refleksje. Bo tu o wybaczaniu i jego roli w naszym życiu mówi autorka. Głęboko skrywane urazy, niewyjaśnione sytuacje czy zatargi z przeszłości wpływają na nas i na naszą teraźniejszość. Nie powinniśmy robić wyłącznie, tylko tego, czego oczekują od nas najbliżsi. Czasem musimy zawalczyć o siebie i swoje pragnienia.

„Szepcz do mnie więcej'' to przepiękna pełna ciepła opowieść o więzach rodzinnych, o przebaczeniu, szukaniu własnej drogi, ale przede wszystkim o miłości. Książka, przy której odetchniesz, ale też i się zatracisz. Zakończenie nie mogło być lepsze. Polecam.