Recenzja książki Szept

Tajemnicza i piękna twarz spogląda na mnie z okładki książki „Szept” Lynette Noni, którą otrzymałem/otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl. Po przeczytaniu zagadkowego opisu spodziewałam się kreatywnej i trzymającej w napięciu historii science fiction. W mediach społecznościowych już przed premierą rozpoczęła się ogromna promocja książki. Opisywano ją jako wciągającą, jedną z lepszych historii ostatniego czasu. Liczyłam na podobne odczucia. Niestety, spotkałam się tylko z ogromnym rozczarowaniem.

Z przykrością muszę stwierdzić, że książka jest bardzo wtórna. Czytając ją, wciąż towarzyszyło mi uczucie, że gdzieś już się spotkałam z danym wątkiem czy sytuacją. Samotna dziewczyna, obdarzona niezwykłą i potężną mocą, nieoczekiwanie zawiązuje współpracę z rebeliantami. Tylko ona posiada dar, który pomoże obalić obecny system. Brzmi znajomo? Uprościłam fabułę większości książek, które namiętnie czytały nastolatki jeszcze kilka lat temu. „Szept” to odgrzewany kotlet, dlatego musi liczyć się z porównaniami do „Dotyku Julii” i innych tego typu książek.
Ciężko polubić bohaterów tej historii. Odniosłam wrażenie, że większość z nich należy do postaci drugoplanowych, których losy po prostu nas czytelników nie interesują. Duża część z nich była bezbarwna, nie budziła we mnie żadnych emocji. Mieli jakąś rolę do odegrania, popychali fabułę do przodu, ale nic do niej nie wnosili. Ich zachowania też były schematyczne i typowe dla większości tego typu książek. Oddana przyjaciółka, pozytywnie nastawiona do życia poruszająca się tanecznym krokiem oraz ON. Zawsze zdystansowany, w pierwszym odruchu wypełnia rozkazy, ale jedyne czego pragnie to ochrona JEJ. Oczywiście w tle są trzecioplanowe przydupasy, o których nie wiemy absolutnie nic. Ratują jedynie główną bohaterkę przed śmiercią, sami narażając własne życie. Pojawia się również ten DRUGI, który stanowi kompletne przeciwieństwo pierwszego chłopaka. Założę się, że w następnych tomach Jane będzie musiała wybrać jednego z nich.
Zdecydowanie odradzam czytanie tej nijakiej i schematycznej historii. Lepiej sięgnąć po książki, które zapewne stanowią inspirację dla tej. Jestem zła na samą siebie, że znowu dałam się nabrać na sztucznie pozytywną recenzję.